Columns & opinie
Op drie oktober was alles zoals het moest zijn, op één ding na
Het was zoals altijd kutweer. Het was zoals altijd een zooi in huis. Er waren zoals altijd overmatige hoeveelheden alcohol en vega rookworsten. En er waren zoals altijd politieagenten.
Maia de Quay
maandag 5 oktober 2020

Nadat ik vanochtend om half zes compleet uitgedroogd wakker ben geworden en minstens een liter water heb gedronken lig ik nu, drie uur later, geheel traditiegetrouw met hoofdpijn op de bank.

Het is zaterdag 3 oktober. Het is zoals elk jaar kutweer. Het is zoals elk jaar een zooi in huis, maar het is in tegenstelling tot elk jaar ontzettend stil buiten. Een vie(rr)ring zonder overvolle kermis, podia met matige volkszangers of dronken Leiderdorps volk dat haar jaarlijkse rentree maakt is toch echt minder fijn.

Hoewel corona helaas roet (lees: pandemie) in de hutspot heeft gegooid, hebben wij thuis in ieder geval ons uiterste best gedaan om de drieoktobertradities in stand te houden. We hebben overmatige hoeveelheden alcohol ingeslagen en vega rookworsten die in de woorden van mijn huisgenoot ‘smaken naar openbaar zwembad en station Bijlmer’.

Én er zijn – niet onbelangrijk – boze sjaarzen om acht uur ‘s ochtends uit bed gepest om haring te gaan halen. Dat ze die na een schamele vijf minuten wandelen naar de vishandel al in hun handjes krijgen geduwd (in plaats van na een uur creperen in de kou voor De Waag) moet een meevaller voor de brakke zielen zijn geweest.

Er zijn meer personen bij wie het belang van de drieoktobertradities hoog in het vaandel staat: de Leidse politie. Voor het derde jaar op rij laten ze hun gezicht zien bij onze studentenbunker om te komen luisteren naar zes dronken studenten die ze met twaalf tongen proberen te vertellen dat ‘het geluidsoverlast écht niet van ons vandaan kwam hoorrrr’.

Corona heeft ons er niet van weerhouden om te doen waar we goed in zijn

Toch een minder enerverende belevenis dan mijn eerste 3 oktober, toen ze kwamen uitzoeken wie er vanaf de vierde verdieping een tv naar beneden hadden geflikkerd (ja, echt).

Eigenlijk was alles zoals het moest zijn, op één ding na. We konden het huis niet uit.

Als je met een groep bezopen mensen bent en er is geen doel, geen plek om naartoe te gaan om het dronkenschap voort te zetten, duurt het niet lang voordat dingen veranderen in Leviathan-achtige praktijken. Dit resulteerde in vroegtijdig gesneuvelde huisgenoten van wie de helft al om twaalf uur naast, op of onder een tafel, bank of bed was beland. Dit allemaal terwijl de andere helft rond dat tijdstip toen pas echt begon en ons huis tot half vijf ‘s ochtends veranderde in een speeltuin voor anarchisten.

Tradities of geen tradities, het goede nieuws is dat corona ons er niet van heeft weerhouden om het weer eens ouderwets gezellig te hebben en te doen waar we goed in zijn. Het goede nieuws voor onze overlasthebbende buren is dat het veroorzaken van zoveel leed zeker niet zonder consequenties gebeurt. Onder het mom van mijn straf uitzitten ga ik nu net als al mijn huisgenoten de rest van deze dag in bed doorbrengen.

Tot de volgende.


Maia de Quay is student rechten