In een inmiddels ver verleden schreef ik een column over mijn huisgenoot: de Leidse Bachelorette.

Nu zelftesten, quarantaines en zoomcolleges ervoor hebben gezorgd dat heel datend Leiden bijna twee jaar op z’n gat heeft gezeten, leek het me hoog tijd voor een post-corona-update.

Want hoewel het dateleven van de Leidse Bachelorette even heeft stilgestaan, is er de afgelopen tijd genoeg veranderd. De Leidse Bachelorette en ik zijn in de tussentijd van stad gewisseld (de Haagsche Bachelorette), hebben (vooralsnog) een pandemie overleefd én zijn beiden een bachelordiploma rijker.

Lang niet gek.

Ook heeft mijn Bachelorette haar draai weer gevonden en de zogenoemde lawa’s (Lange Wandeling) verruild voor volwaardige (en vooral talrijke!) dates.

Nu er dan eindelijk wat frisse wind door haar dateleven lijkt te waaien, kijk ook ik steeds reikhalzend uit naar het moment dat ze thuiskomt van een zoveelste date en me kan voorzien van een sappige reconstructie.

Maar helaas voor mij, en nog helazer voor mijn huisgenoot, blijkt het daten A.C. (Anno Covid) bepaald niet op het equivalent van een schandalige aflevering Temptation Island waarop ik had gehoopt.

Wat naar mijn idee hét moment had kunnen zijn voor enerverende, gore, studentikoze en gedenkwaardige dates, blijkt toch steeds uit te monden in weinig inspirerende kruisverhoren die lijken op een saaie versie van het spel Wie Ben Ik? (‘wat studeer je?’, ‘zit je bij een vereniging?’ ‘hEb Je NoG hObBieS?’).

De samenvatting van dergelijke dates?
Niet kut, maar ook niet niet kut.

De ‘gewoon oké’-date hebben we inmiddels zo vaak doorgenomen, dat het woord ‘prima’ voor mij nu een indicatie is van het feit dat een date ‘leuk’ was (lees: het was gezellig genoeg, je had genoeg om elkaar over te vertellen en vindt elkaar aantrekkelijk genoeg) maar dat het ook niet veel meer was dan dat.

Misschien volgen er nog één of twee afspraakjes voordat het onvermijdelijk zal doodbloeden omdat ze elkaar toch niet spectaculair genoeg vonden om er écht moeite in te stoppen, waardoor ze allebei steeds later op elkaars appjes zullen reageren, waardoor uiteindelijk één van de twee merkt dat hij/zij al een dag of acht niks heeft gezegd, waardoor hij/zij het te ongemakkelijk vindt om überhaupt nog iets te zeggen en het daarom helemaal maar laat zitten.

En dan?
Breeze, Tinder en/of Bumble openen en beginnen aan een nieuwe ronde; niet omdat het moet, maar omdat het kan.
Prima.

Maia de Quay is student rechten