In 2018 zijn in totaal 123 klachten ingediend en 25 vragen gesteld aan de ombudsfunctionaris, schrijft Van der Heijden. Dat zijn 16 klachten minder dan in 2017. ‘Dit komt neer op een afname van klachten van ruim 11 procent, terwijl de studentenpopulatie met ruim 9 procent is toegenomen. Deze afname van klachten is vooral toe te rekenen aan de internationale studenten. Waar in 2017 nog 59 klachten door deze groep werden ingediend waren dit er in 2018 nog “slechts” 41, opmerkelijk genoeg een afname van ruim 30 procent.’

Vaak zijn studenten ontevreden over een beoordeling voor een scriptie. Meestal is dat niet een klacht voor de Ombudsman. Hij verwijst klagers dan ook door naar de examencommissie of het College voor Beroep van de Examens.

Het rapport van Van der Heijden werd maandag bij de universiteitsraad besproken. De raad wil graag meer weten over wat er met deze klachten gebeurt. ‘We zien in het rapport niet terug wat er vervolgens met vraagstukken rond scriptiebegeleiding gedaan wordt’, zei Nathanja van den Heuvel van promovendipartij PhDoc.

‘Ik vind het bizar dat er in de aanbevelingen van de ombudsman niets staat over de klachten rond de scriptiebegeleiding,’ zei Charlotte Rijsdijk (CSL). ‘Het is echt nodig dat hier beter naar wordt gekeken.’

Veruit de meeste klachten komen van studenten bij Geesteswetenschappen. Op een van de klachten van een student aan die faculteit gaat Van der Heijden verder in. Het gaat om een bachelorstudent die zich met regelmaat richt tot verschillende mensen en instanties binnen en buiten haar opleiding om extra voorzieningen aan te vragen op grond van haar chronische ziektebeeld. De situatie is in een conflictsfeer beland. ‘De student verwijt de betrokken medewerkers van haar opleiding “onder één hoedje te spelen” en haar gericht tegen te werken in haar verzoeken.’

De ombudsman zorgt er onder andere voor dat alle contacten van de student via één persoon binnen de faculteit verlopen. Toch gaat het weer fout. Wegens overmacht kan de opleiding niet voldoen aan de afspraak. ‘Student heeft hier in paniek op gereageerd en is desperaat via allerlei wegen zelf weer aandacht gaan vragen voor haar bijzondere omstandigheden.’

Van der Heijden vermoedt dat er bij veel van dit soort langlopende klachten sprake is ‘van autisme aan de kant van de student, met als gevolg dat deze volledig het vertrouwen verliest in de opleiding.’

Er moet dan ook meer aandacht komen voor dit soort stoornissen, vindt de Ombudsman. Volgens de ombudsfunctionaris impliceert dit ook dat er wel degelijk gemotiveerd “nee” gezegd moet worden wanneer in redelijkheid de grenzen van het treffen van voorzieningen zijn bereikt.’