Over meerdere studentenflats in Nederland gaat dezelfde urban legend rond. Eigenlijk, zo gaat het verhaal elke keer, was het er in de jaren zestig neergezet om de toen studerende babyboomers een dak boven het hoofd te bieden. De verwachting was dat na die golf het aantal studenten weer zou dalen, en de hele boel was dus ontworpen om kort mee te gaan. Ergens in de jaren tachtig had het al gesloopt moeten worden, maar het staat er nog steeds.
Het is niet waar, maar als je rondloopt over het Utrechtse IBB of het Amstelveense Uilenstede, geloof je het zo. In Leiden hebben we de Klikspaanweg, en ook de Klik heeft zijn beste tijd gehad. Dat betekent dat er veel onderhoud nodig is.
Dat onderhouden gaat niet zo lekker, liet Mare eerder deze maand zien. Lekkages (ook in de meterkast), verwarmingen die het niet doen, blokkades voor mensen met beperkingen en andere gevaarlijke situaties. Om de bekende filmfilosoof Jack Sparrow te citeren: the problem is not the problem. Want bij beheerder Duwo zitten best mensen die er wat aan willen doen. ‘Het zijn de formuliertjes en procedures die niet werken of te lang duren’, vatte een van de bewoners het samen.
In het wederhoor ontkende Duwo alles. Incidenten waren puur incidenteel, meldingen werden zo spoedig mogelijk opgepakt en er was geen, herhaal: geen sprake van achterstallig onderhoud. Moet je als huurder eens proberen: gewoon zeggen dat je huur betaald is, ook al staat het geld nog steeds op je rekening. Maar in een stad waar het tekort aan studentenkamers in de duizenden loopt, kan je niet stemmen met je voeten.
Het verhaal kreeg een staartje: de glasharde ontkenning schoot een van de geïnterviewde huurders in het verkeerde keelgat. Zij trok er met haar camera op uit en zette wat voorbeelden van achterstallig onderhoud op de foto. Beschimmelde muren, bekisting die al meer dan een jaar opengebroken was, geblokkeerde nooduitgangen – extra onhandig omdat Duwo geen blusmiddelen verstrekt, en vluchten dus de enige optie is bij brand. ‘En dan is er nog genoeg wat níét in een foto te vatten is’, verzuchtte ze op Twitter.
En ineens kon er wel wat. Klagen bij de beheerafdeling van Duwo werkt blijkbaar niet, maar klagen bij de afdeling webcare wel. Ene ^Annemarie zette een technisch beheerder in beweging, en aan de nooduitgangen werd dezelfde dag nog wat gedaan. Als er een paar duizend mensen meekijken, zijn de formuliertjes en proceduretjes ineens niet meer zo’n belemmering.
Je zou er bijna van op Twitter gaan.