Columns & opinie
Je bent niet zielig, je bent egoïstisch
Ik zou iets poëtisch kunnen verzinnen over de vrijheid van toen en nu, maar dat doe ik niet. Want waar het om gaat, is dat het zuigt.
Maia de Quay
donderdag 18 november 2021

Alsof onze levens ervan afhingen, besloot half studerend Leiden vrijdagavond nog één keertje als vanouds te zweten, drinken en dansen.

Goed gefeest is er zeker, maar tot diep in de nacht was het helaas niet. Sterker nog, het was half tien ’s avonds toen ik om me heen keek in de Wibar (absoluut niet te verwarren met de Wibra) en me bedacht dat het leek alsof we wanhopiger feestten dan normaal, waarschijnlijk júist omdat we nog maar een paar uur te gaan hadden.

De respectievelijke tenten zijn inmiddels weer op slot gegooid en alle plannen hebben we weer uit onze agenda’s mogen krassen. Dikke doei concerten, dag reserveringsloze UB-sessies en vaarwel spontane uitgaansavonden. Het was een kort maar krachtig wederzien.

Ik zou kunnen pogen iets cryptisch en poëtisch te verzinnen over de vrijheid van toen en hoe die in ieder geval voor mij beperkender voelde dan de status quo vandaag, maar dat doe ik niet.

Want waar het om gaat, is dat het zuigt.

'Soms is het van belang dat je stopt met de recalcitrante etterbak uithangen'

Het zuigt dat dit beperkende gevoel ons alwéér overvalt en we alwéér onze plannen moeten aanpassen, verzetten en afzeggen. En hoewel het terecht is om te balen van de situatie en je daarbij kritisch op te stellen ten opzichte van getroffen maatregelen en gevoerd beleid, is het niet terecht om te vervallen in narcistisch gedrag waarmee je mensenlevens in gevaar brengt.

Ik schreef het al in maart 2020, maar soms is het van belang dat je echt stopt met de recalcitrante etterbak uithangen. Er is immers gewoon een verschil tussen je verdiepen in vaccinaties en de effecten ervan en het zaaien van angst en verdeeldheid door, ik zeg maar wat, te stellen dat er sprake is van een ‘glijdende schaal’, om nog maar niet te spreken van de ongelofelijk bevoorrechte positie en welvaartstyfus die we dan onbenoemd laten.

Want terwijl wellness-rechts en de ‘ik stel toch gewoon een vraag?!?!?’-muppets zich bekommeren over de gevolgen van het nemen het vaccin op hun individuele (met nadruk op individuele) levens (en of dit wel of niet te vervangen is met het eten van genoeg broccoli), voert Nederland op internationaal gebied bureaucratisch flutbeleid en laten we met zijn allen het vaccinprogramma mislukken.

'Duw jezelf niet in een slachtofferrol als de oplossing op een zilveren schaal wordt aangeboden'

Iedereen die dat wil heeft hier immers al twee prikken kunnen krijgen, en terwijl we ons klaarmaken voor een eventueel derde boostervaccin heeft Nederland pas 4 miljoen van de 27 miljoen beloofde vaccins gedoneerd aan landen die ze hard nodig hebben.

Prima dat je geen vaccin wil, en prima (sterker nog, wenselijk!) dat je een mening vormt over het vaccinatiebeleid, maar stop alsjeblieft met jezelf in de eeuwige slachtofferpositie te duwen als de oplossing van je probleem dagelijks op een zilveren schaal wordt aangeboden.

Je bent niet zielig, je bent bevoorrecht en egoïstisch.

Goed. Ik wil dit relaas met een positieve noot afsluiten, dus vandaar nog even dit: de kunst van het feesten is net als fietsen - dat verleer je niet. Dat is één ding dat de afgelopen weken mij in ieder geval hebben laten zien. Ik zie jullie op 5 december.


Maia de Quay
is student rechten