Columns & opinie
'Ik begon te vrezen dat mijn leven was veranderd in een pizzareclame'
Tim Hoffman
woensdag 15 mei 2019

Mijn huisbaas heeft een eigen Wikipediapagina. Nu zijn er wel meer mensen die hun eigen Wikipediapagina schrijven, maar die verhuren niet vaak kamers. Die van mij wel, want je moet iets als je roem weliswaar voldoende is om niet van de vrije encyclopedie te worden verwijderd, maar niet groot genoeg om iemand zich geroepen te laten voelen je spelfouten eruit te halen. Het lemma beweert dat zij operazangeres is, iets wat ik graag geloof, hoewel ik daar aanvankelijk moeite mee had.

De eerste tekenen die deden vermoeden dat het wel eens waar zou kunnen zijn, verschenen enige tijd nadat ik intrek had genomen in mijn kamer. Vanuit de belendende salon hoorde ik met toenemende regelmaat klanken, die vaag iets weg hadden van gezang. Mijn huisbaas had een rol weten te bemachtigen. Ze moest in tien dagen een partituur uit haar hoofd zien te leren. Mijn huis was de aangewezen plek voor repetities. Ik kon de reuring wel waarderen en vond dat mijn ochtendwekker in korte tijd veel beter was gaan klinken.

Nadat ik echter voor de honderdste keer een of andere aria had aangehoord, begon ik te vrezen dat mijn leven was veranderd in de pizzareclame van een B-merk waarin ik voor altijd opgesloten zou blijven. Mijn huisbaas meent dat mensen haar houden voor het tweelingzusje van Cecilia Bartoli, de wereldberoemde mezzosopraan met wie zij op het conservatorium zou hebben gezeten. Zelfde timbre, zelfde lichaam, zelfde oogopslag… Bartoli, Bertolli, what difference does it make?

De première in een klein theater is mij meer waard dan welke huurtoeslag dan ook. Ik zie mijn huisbaas sterven op het podium, om even later weer op te staan uit wat klaarblijkelijk een slaaptoestand was. Ze sleept zich voort over het podium met iets wat barokke sierlijkheid moet zijn. Ik schrik als een hert dat recht in de loop van een geweer kijkt, wanneer zij met haar divalijf op een medespeler gaat zitten en indringend naar me begint te loeren. Ik heb nog altijd niet de huur betaald, schiet er door mij heen.

Mijn huisbaas is als Norma Desmond, de tragische heldin uit Sunset Boulevard, een actrice op leeftijd die grote successen heeft gekend in het tijdperk van de stille film. Hollywood is inmiddels verder, haar glorie is vergaan, maar Norma blijft leven in de illusie van haar roem. Iedere avond kijkt ze naar haar eigen films van vroeger en haar goede butler, die om haar geeft, besteedt dagelijks uren aan het namaken van fanmail om de werkelijkheid van haar verval bij haar weg te houden.

Precies als die butler stel ik mij op tegenover mijn huisbaas. Je moet mensen in hun waarde laten, en die is met een beetje goede wil en studiefinanciering best te betalen.

Tim Hoffman is student geneeskunde