Voor mijn verjaardag kreeg ik een levensgrote kartonnen uitsnede van mijzelf. De foto waarop hij gebaseerd is, is een paar jaar en een aantal kilo geleden gemaakt. Ik heb mijn gezicht in een strenge plooi en mijn armen gekruist in een Osiris-pose.

Een paar weken stond mijn kartonnen ik op de gang wacht te houden, het huis beschermend tegen de Leidse burgerij.

Op een goede dag deed ik nietsvermoedend de deur van mijn kamer open en stond ik plots oog in oog met de ghost of Omar past. Voor dat ongelukkige moment hield ik mezelf, niet gehinderd door een groot gebrek aan kennis van muziek en zang, altijd voor een bariton. Toen pas ontdekte ik dat ik ook beschik over een tot dan toe verholen falset die tot onontgonnen hoogten kan schieten. Kortweg schrok ik me de…

Enfin, u heeft de titel van deze column kunnen lezen.

Mijn kartonnen evenknie is die noodlottige dag daar neergezet door mijn huisgenoot de Giraffe. Naast de Giraffe woon ik nog met Peppi en Kokki, ook wel bekend als de dikke en de iets dunnere. De Giraffe, alfamannetje en huisnestor, stemt op de Partij van de Arbeid. Peppi en Kokki zijn, God zij geprezen, allebei apolitiek.

Al snel bedachten de Giraffe en ondergetekende, ik nog met knikkende knieën, dat we dit grapje met gemak nog een keer konden uithalen. Zo kwam het dat ik op een goede avond mezelf in karton de trap op sleepte en weer achterliet voor de deur van Kokki.

Ik lag al op bed toen ik een afgrijselijke gil hoorde. Een nieuwe huistraditie was geboren.

Om het onderscheid tussen mezelf en mijn kopie te kunnen maken hebben we hem Ömar gedoopt. De afgelopen weken ben ik hem overal tegengekomen. Hij stond in de douche, op de wc, in de keuken. In iedere kamer van het huis heeft hij zijn opwachting gemaakt.

Ook de buurt heeft te maken gehad met het fenomeen Ömar. Hij keek een tijdje voor mijn raam uit op de straat. Volgens mijn overbuurman Frank, en die kan het weten, absoluut geen gezicht.

Laatst had Kokki een meisje over de vloer dat hij via Tinder had ontmoet, zo’n meisje met-wie-het-echt-wel-eens-wat-zou-kunnen-worden. Als eerste date besloten ze een horrorfilm te kijken. U begrijpt, dat was voor de Giraffe, Peppi en mij een inkoppertje. We plaatsten Ömar op de wc en wachtten af tot de natuur haar werk deed.

Het meisje bleek schokbestendiger te zijn dan wij. Een tweede date zat er niet in.

Nu staat Ömar op last van Kokki weer op de gang, ongewenste bezoekers weg te jagen. Geduldig wachtend totdat wij hem weer nodig hebben. De enigen die nog echt van hem schrikken zijn de bezorgers die, vaker dan zou moeten, ons huis voorzien van vette snacks.

Omar Ghaly is student Egyptologie