Al wekenlang regent het werk-, huis- en vriendenpoules in mijn WhatsApp-groepen. Huizen worden versierd, outfits kleuren oranje en ook voor mij is de tijd aangebroken om weer te doen alsof ik het hele gebeuren interessant vind. Het is juni 2021, het EK is begonnen en ook ik moet eraan geloven.
In tegenstelling tot vader, vriend en menig verwanten, is voetbal bepaald niet mijn ding. EK’s en WK’s schieten al jaren aan me voorbij en behalve dat ik juich wanneer dat van me verwacht wordt, weet ik eigenlijk nooit enthousiasme op te wekken voor het hele tafereel.
Dit jaar blijkt dat echter voor het eerst in mijn leven een probleem te zijn, nu mijn huisgenoot heeft besloten dat we als ware groupies plichtsgetrouw voor de buis moeten zitten wanneer Oranje speelt.
Zo ook afgelopen zondag. Aangezien ik na de finale tegen Spanje in 2010 vrijwel niets meer heb vernomen over de kwaliteit van ‘ons’ elftal, moest ik even slikken toen ik vernam dat Nederland tegen Oekraïne (??!) nog een spannende pot kon gaan worden.
Terwijl ik bijkwam van die schok waren mijn huisgenoten gelukkig al druk bezig met het doen van interessante drankspellen en het duiden van de wedstrijd.
Zo was iedereen na veertig minuten starnakel door het spel ‘Drink-als-de-naam-Weghorst-Memphis-of-Wijnaldum-wordt-genoemd’ en legde mijn andere huisgenoot even uit hoe ‘ziek makkelijk’ het volgens haar was om bondscoach te zijn: ‘Je flikkert gewoon wat mensen op een veld en roept de hele tijd dat ze moeten scoren. Kan ik ook gewoon.’
Naast mijn fascinatie over de spelling van de naam Dumfries, bleek het feest in de 51e compleet toen wij er door onze matige internetverbinding achter kwamen dat er in de 52e minuut gescoord zou worden.
Terwijl de overburen schreeuwden en bakken trokken om goals te vieren of verdriet weg te drinken, liep onze vreugde of teleurstelling constant veertig seconden achter op die van de rest van het land.
Het was spanning en sensatie alom, met de vriendelijke groeten van DUWO!
Goed, hoog tijd om mijn oranje wasje te draaien, rap van Memphis te luisteren en me in te lezen over de steekpartij van Promes ter voorbereiding van de volgende wedstrijd. Op hoop van zege voor ‘onze jongens’!
Maia de Quay studeert rechten