Columns & opinie
Geen Commentaar: Alsjeblieft w
Bart Braun
donderdag 24 januari 2019

Net was ik verhuisd naar mijn nieuwe adres, of ik had een briefje in de bus. Het café bij mij in de straat had blijkbaar een vergunning aangevraagd voor een groter terras. De maker van het A4tje was tegen: er zou namelijk een (1) parkeerplaats opgeofferd worden. Of ik ook bezwaar wilde maken bij de gemeente Leiden?

Tsja. Poeh. Moeilijk, moeilijk. Wat zou ik nou liever hebben in mijn straat? Een gezellig terrasje waar ik zomers bier kan drinken in de zon, of toch liever uitzicht op de geparkeerde auto van buren die niet eens hun naam op een oproepje durven zetten?

Het café heeft nog steeds een kabouterterrasje, dus blijkbaar hebben de buren gewonnen. Ik had natuurlijk ook best zelf mijn ‘zienswijze’ in kunnen dienen bij de gemeente. Sterker nog: ik denk dat als iedereen in mijn straat dat gedwongen had moeten doen, de terrasliefhebbers het makkelijk zouden hebben gewonnen van de parkeerders: studentenhuizen genoeg. Maar wíj hebben ons niet verenigd. Negativiteit is blijkbaar een sterkere oerkracht, zie ook de uitslag van vrijwel elk referendum ooit.

Dat is extra vervelend in Leiden, waar een ernstig gebrek aan ruimte stapelt met een rampzalige woningmarkt én een sterk levende Not In My BackYard-cultuur. Er kan in deze stad letterlijk niets gepland worden zonder dat mensen als mijn buren zich al dan niet anoniem verenigen om er samen eens lekker tegen te zijn.

Leegstaande gebouwen omtoveren tot studentenhuizen? Mensen die zelf toch ook gestudeerd hebben gaan in protest, zowel aan de Haagweg als aan de Herengracht als in mijn oude wijk, waar een andere anonieme buur boos was dat er een studentenflatje kwam, nota bene aan de andere kant van de spoorbaan. Dat studenten ook ergens moeten wonen zal allemaal wel, als het maar iemand ánders zijn probleem is.

De lokale  media berichtten deze week allemaal braaf over de aanzwellende protesten tegen de 110 meter hoge woontoren aan de Willem de Zwijgerlaan. Nou valt er op dat plan inderdaad wel een en ander aan te merken, maar de berichtgeving ging uitsluitend over de boze buren die 220 tegenstemmen hadden verzameld. De duizenden mensen die een (betere) woning in Leiden zoeken, waarvan er 550 in die flat hadden gepast, zitten niet samen in een boosheidsclubje. En dus komen die niet aan het woord.

Zo winnen de Nimby’s dus veel te vaak. Hoe los je dit nou op? Een positiviteitsclub oprichten voor mensen die wel van terrasjes en wonen houden? Geen schijn van kans, want tegenheid verenigt altijd meer. Je kan alleen maar hopen dat wethouders en gemeenteraad beseffen dat er voor elke tegenstem ook voorstemmers zijn. Yes, in our backyard, please.