Alle veertien Nederlandse universiteiten hebben in 2017 gezamenlijk een peer review uitgevoerd waarin zij hun docentprofessionaliseringsbeleid evalueerden en verbeterpunten konden aandragen. Het doel is onder meer de onderwijskwaliteit te verbeteren. 

Zo verschilt de manier waarop de universiteiten de kwaliteit van de BKO waarborgen en wordt er voor de docenten in opleiding niet altijd voldoende tijd ingeruimd om de kwalificatie te halen. Ook wordt de BKO niet altijd als afzonderlijk onderdeel opgenomen in het jaargesprek, terwijl dat een geschikt moment is voor feedback en evaluatie. 

Verder zou onderwijs in de carrière van wetenschappers meer waardering moeten krijgen. Om die waardering op te krikken, zouden er onderwijsprijzen in het leven kunnen worden geroepen en moet er meer tijd voor de onderzoekers beschikbaar komen.

Bovendien komen docenten die een beperkte onderwijstaak hebben, zoals promovendi en postdocs, niet altijd in aanmerking voor de BKO. Daarvoor moet het takenpakket namelijk voldoende ruim en gevarieerd zijn, zodat een docent daadwerkelijk met alle competenties in de praktijk ervaring kan opdoen. De universiteiten doen er volgens het rapport goed aan deze werknemers delen van de BKO te laten volgen en daarvoor een bewijs van deelname te geven, voor het geval ze in een later stadium wél het volledige traject kunnen volgen. 

De eerste stap naar de BKO werd al eind jaren negentig gezet, toen de Universiteit Utrecht beleid voerde om meer balans te brengen in onderzoek en onderwijs. In de loop der jaren kregen docenten niet alleen training in het ontwikkelen van educatieve competenties, maar werden die competenties ook getoetst. Dit leidde in 2008 tot de landelijke erkenning van de BKO door alle Nederlandse universiteiten. SVL