‘De bijdrage van de overheid blijft op alle universiteiten achter bij de sterk stijgende studentenaantallen’, zegt Menno Tuurenhout van het faculteitsbestuur. ‘Ik heb er weinig fiducie in dat de bijdrage zal verhogen, omdat er ook geld nodig is voor de zorg en veiligheid, terwijl de gasopbrengsten ook nog eens gaan dalen.’
Tuurenhout rekent kort voor hoeveel het de faculteit zou kosten als de werkdruk met tien procent zou afnemen. ‘Omgerekend is dat 3,8 uur per week per werknemer, dus drie kwartier werk per dag.’ Volgens Tuurenhout kost dat de faculteit jaarlijks zes miljoen euro, en dat is niet voorhanden. Wel zit er mogelijk financiële ruimte bij de studievoorschotmiddelen. Die hebben niet primair tot doel de werkdruk te verlagen, maar om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. ‘Misschien kunnen we creatief zijn en twee vliegen in één klap slaan’, aldus Tuurenhout.
Maar het faculteitsbestuur is het erover eens dat er zeker ook andere oplossingen nodig zijn dan alleen geld. Te denken valt aan meer continuïteit in de aangeboden onderwijsvakken. ‘We geven met elkaar 1900 vakken, waarvan er 500 mutaties per jaar plaatsvinden’, aldus Tuurenhout. ‘We kunnen ook kiezen voor stabiliteit.’ Ook oppert hij om het aantal studiepunten per vak meer gelijk te stellen en om meer student-assistenten aan te stellen.
Daarnaast vindt hij het belangrijk dat docenten meer tijd krijgen voor hun onderzoek. ‘Omdat onderzoekers ook veel onderwijs geven, komen ze minder toe aan onderzoek, terwijl ze juist op hun onderzoek worden beoordeeld. Dat schaadt hun carrière, dus daar moet iets aan gebeuren.’
Raadslid Jan Sleutels reageert: ‘Dat wordt al heel lang gezegd en we zijn inmiddels drie rapporten verder, maar er verandert niks.’ Bovendien mist Sleutels het ‘psychologische aspect’ in het verhaal van Tuurenhout. ‘Er wordt alleen maar gekeken naar fte’s en taken. Maar het gaat om het gevoel van achter de feiten aanhollen en dat werknemers teveel verantwoording moeten afleggen. Er is een lawine van e-mails en andere teksten die gelezen moeten worden, maar die taken stellen docenten uit. Die gevoelskwestie ontbreekt in de aanpak. Ik vind het een wonder dat de kosten van burn-outs bij ons niet hoger zijn.’
Decaan Mark Rutgers erkent dat dat van belang is. ‘We zijn heel ambitieus met z’n allen en we moeten zien hoe we onszelf een beetje kunnen remmen.’
Sleutels vindt het fijn dat de faculteit het probleem nu serieus wil aanpakken. ‘Er zijn namelijk al docenten die spreken over stakingen.’