Columns & opinie
Column: Nothing really mattress!
donderdag 7 december 2017

Matrassen. Je slaapt er op.

De Nederlandse organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Je krijgt er geld van. Maar alleen voor ‘excellent’ en baanbrekend onderzoek.

Wat hebben die twee met elkaar te maken? Helemaal niets. Althans, dat dacht ik. Vorige week verscheen een e-mail. NWO organiseerde een matrassensymposium, om vier roadmaps te formuleren voor een nieuw matrassenrecyclinginnovatieprogramma.

Mijn eerste reactie: flikker op NWO, met je matrassen-roadmaps. Ik heb straks geen kerstvakantie omdat ik bovenop mijn onderwijstaken een Veni-aanvraag moet schrijven (de NWO-beurs voor beginnende wetenschappers). Slagingspercentage: vijf procent. Want er is geen geld voor normaal onderzoek. Maar wel voor matrassenrecycling?

Mijn collega Fenna Plaisier heeft het symposium bezocht. Hieronder haar ervaringen.

Hallo Fenna.

Hallo Benjamin.

Matrassenrecycling? Really?

Nou. Er zijn dus problemen met matrassenlogistiek. Hoe houd je ze droog? En wist je dat er de komende tien jaar 17 miljoen matrassen moeten worden gerecycled?

Iedereen vervangt zijn matras om de tien jaar. Heel spannend. Kon NWO uitleggen wat ze daar doen?

Niet echt. Blijkbaar had Economische Zaken het bedacht, en was NWO gevraagd aan te haken. Maar het was echt interessant! Al was ik wel weer een van de weinige vrouwen. Zoals altijd op dit soort evenementen.

Ah, interessant. En?

Gelukkig werd ik deze keer niet heel veel ge-mansplained. Soms nemen mannen echt mijn verhaal over, om dan precies hetzelfde gaan vertellen. Irritant. Er was natuurlijk wel veel mansplaining in het algemeen. Een man die even gaat uitleggen ‘hoe het eigenlijk zit’. Maar dat is voor iedereen irritant.

Zijn andere events anders?

Nou. Ik was laatst bij een ingenieurscongres. Dat was echt erg. Alleen maar grijze mannen. Ik kwam daar echt minder makkelijk tussen, alleen omdat ik een jonge vrouw ben. Deze keer kreeg ik gelukkig wel de ruimte om mee te praten.

Dus word je wél door mannen serieus genomen, maar alleen op een matrassensymposium. Dubieus.

‘Ha, waarschijnlijk denken ze dat ik echt een ervaringsdeskundige ben. Nee, we hadden gewoon een goede moderator. Wetenschap is gewoon heel erg een mannenwereld. Ik heb daar mijn manier in gevonden. Brutaal genoeg om gewoon te zeggen wat ik wil zeggen als ik iets zinnigs te zeggen heb. Oprechte interesse tonen. En ik gebruik vaak humor om mezelf er in mengen. Al is dat ook om het voor mezelf wat minder zwaar te maken als ik weer een keer niet serieus wordt genomen. Nothing really mattress!

Dat is toch triest, brutaal moeten zijn om normaal mee te doen?

Oké, misschien ‘lef hebben om wat te zeggen’. Vrouwen zullen niet zo snel iets zeggen als ze het niet zeker weten. Mannen roepen vaak gewoon maar wat. Niet dat mannen per se moeilijker zijn om mee om te gaan. En ik ben er zeker niet de hele tijd mee bezig. Maar wat meer diversiteit zou leuk zijn. Niet alleen vrouwen maar ook etniciteiten.

Geen #metoo-momentjes?

Nee, ik heb niet dat mannen opeens aan me gaan zitten. Durven ze niet. Ik kan me prima staande houden in de mannenwereld. Zeker als het over matrassen gaat.

Flauw! Je hebt vast wel iets te klagen. Elke zichzelf respecterende columnist moet iets te melden hebben over #metoo.

Zelfrespect? Je schrijft in Mare. Te hoog van de toren blazen, dat is wel echt man-eigen. Ik heb dan toch altijd het idee dat je als man op gegeven moment door de mand valt. Zelfs als het een heel klein Mare-mandje is.

Ehm. We hadden het over matrassen natuurlijk. ‘Flikker op NWO, met je matrassen-roadmaps.’ Eens?

Nee. En ik vind tegenwoordig dat je matrassen droog moet terugbrengen naar de milieustraat, of in ieder geval in een plastic hoes op straat leggen.

Bedankt Fenna!

Benjamin Sprecher is universitair docent bij het Centrum voor Milieuwetenschappen in Leiden