Wetenschap
IJskruid - Green Machine - Zedenmisdrijf
woensdag 12 april 2017

IJskruid

Als je landbouwgrond op de verkeerde manier irrigeert, wordt die langzaam maar zeker steeds zouter, tot het punt dat een normale plant er niet meer wil groeien. Wereldwijd is er volgens de VN-voedselorganisatie FAO een paar honderd miljoen hectare grond te verzilt voor landbouw.

Nederland investeert daarom al jaren in een onderzoeksboerderij op Texel waar planten worden doorgefokt zodat ze het wel op iets zoutere grond kunnen uithouden. Daar worden ook proefjes gedaan met ijskruid. Dat is een vetplantje dat kan groeien op echt zoute bodems, net als de lamsoor en zeekraal van de luxere supermarkt. Hoogleraar Peter van Bodegom van het Centrum voor Milieuwetenschappen schreef mee aan een artikel in Agricultural Water Management over het ijskruid-onderzoek. Dat plantje houdt echt van zout: hoe meer, hoe hoger de productie en hoe meer calcium er in de blaadjes zit. Zelfs op bodems die zo zout zijn als zeewater kan ’t nog groeien. Het voornaamste punt van zorg is dat de blaadjes misschien te zout worden om in grote hoeveelheden te eten.

Green Machine

De Little Green Machine, de mini-supercomputer die Leidse sterrrenkundigen hadden gemaakt door meerdere krachtige grafische kaarten te laten samenwerken, is met pensioen. Hij heeft namelijk een opvolger gekregen: de Little Green Machine II.

Het idee achter de opvolger is hetzelfde: Gamer-pc’s hebben dure grafische kaarten om in hoog tempo miljarden pixels over je scherm te bewegen, en die zou je ook kunnen gebruiken om bewegingen te simuleren. Hoe botsende sterrenstelsels of zich verleggende oceaanstromen zich gedragen, bijvoorbeeld. Waar gamers nog wel eens moeite hebben om de aanschafkosten en stroomverbruik van een superkaart uit te leggen aan hun partner, is dat in de wetenschap veel minder belangrijk. Het alternatief is daar namelijk een echte supercomputer. Die zijn duurder en gebruiken honderd keer zoveel elektriciteit.

De nieuwe Little Green Machine kostte tweehonderdduizend euro, een fractie van wat normale supercomputers kosten. Toch rekent ‘ie nog altijd even snel als tienduizend pc’s.

Zedenmisdrijven

Criminoloog Paul Nieuwbeerta schreef samen met collega’s uit Amsterdam en Den Haag mee aan een artikel over zedenmisdadigers in het vakblad Sexual Abuse. Nieuwbeerta’s onderzoeksgroep houdt zich onder meer bezig met resocialisatie van gevangenen. Je wil als samenleving misdadigers straffen, maar je wil niet dat ze als gevolg van die straf nog misdadiger worden. Ze moeten na hun straf weer terug kunnen keren in de maatschappij.

Eén van de dingen die zo’n terugkeer bemoeilijkt, is sociale isolatie tijdens het verblijf in de gevangenis. Mensen die veroordeeld zijn voor een seksueel misdrijf lopen daar een verhoogd risico op, want in de gevangenis-pikorde staan ze helemaal onderaan.

Nieuwbeerta en co lieten 1748 gevangenen een enquête invullen. Er was geen bewijs dat degenen met iets seksueels op hun kerfstok ook echt eenzamer waren. Wel gaven vaker aan dat ze slecht contact hadden met hun mede-gevangenen en de bewaking. De onderzoekers adviseren om het gevangenispersoneel bij te scholen. 

Bart Braun