Columns & opinie
Brief: Annie Romein Verschoorlezing
donderdag 16 maart 2017

Mijn vrouw en ik waren op woensdagavond 8 maart in het Academiegebouw bij de Annie Romein Verschoorlezing. Die werd gegeven door Sheila Sitalsing en had ‘De Boze Vrouw’ als thema. Als referent trad Aminata Cairo op als medewerker van het diversity and inclusion office van de universiteit.

Het was een boeiende avond met een bomvolle zaal en met publiek uit het hele land. Maar in praktisch opzicht ging er veel mis. Sheila Sitalsing is niet groot van stuk, ze stak met haar hoofd maar net boven de rand van het spreekgestoelte uit. Ik vond dat gênant. Kan in zo een geval niet een verhoging worden aangebracht? Dat geeft de spreker een betere positie tegenover het publiek.

Maar ernstiger waren de problemen met de geluidinstallatie. De twee spriet-microfoons wisten haar stem maar nauwelijks te versterken. Van aanwezigen die meer naar achteren zaten, hoorde ik dat ze de hele avond niets hebben kunnen verstaan. Luisteraars met een gehoorapparaat hadden ook niets aan de ringleiding, want die functioneerde niet.

En dat was nog niet alles. Bij de discussie moesten vragenstellers het zonder microfoon doen omdat de Eerste en Enige Leidse Universitaire Handmicrofoon een verdieping hoger in gebruik was. Ik heb me die avond diep over mijn universiteit geschaamd.

Helias A. Udo de Haes

emeritus hoogleraar milieukunde