Scholierenclub LAKS doet dus - haha, goeie grap! - toch niet mee aan de verkiezingen. Logisch ook: er zijn domweg niet genoeg stemgerechtigde scholieren om ook maar één zeteltje bij elkaar te harken.
Dat komt omdat je in Nederland pas mag stemmen vanaf je achttiende, en dat is eigenlijk best raar. Wie een beetje op de polsbandjes lette tijdens de afgelopen paar El Cids, zag dat er behoorlijk wat achttien-minners naar de universiteit gaan. Je studiekeuze is heel wat ingrijpender dan welk vakje je op 15 maart inkleurt. Scholieren betalen belasting over het inkomen uit hun bijbaantje, en dragen via BTW en accijnzen nog een keer belasting af, maar mogen niet meestemmen over wat er met dat geld gebeurt.
Er bestaan ook minderjarigen die geen bijbaan hebben, maar een echte baan: je bent immers maar leerplichtig tot je zestiende. Daarna mag je besluiten om fulltime te werken, als je dat liever doet – ook dat is een beslissing waar meer verantwoordelijkheid bij komt kijken dan bij een electorale bijdrage van één vijfenzestigduizendste Kamerzetel. Verlaging van de stemleeftijd naar zestien jaar zou voor de hand liggen.
Natuurlijk: veel mensen veranderen van politieke geaardheid als ze ouder worden. Dat diskwalificeert de stem van jongeren echter niet. En natuurlijk zullen sommige zestienjarigen verkeerde beslissingen nemen. Een blik op de afgelopen verkiezingsuitslagen maakt echter duidelijk dat zoiets niet alleen aan de puistenkoppies is voorbehouden.
Er is nog een reden waarom het eerlijker is om zestien- en zeventienjarigen mee te laten stemmen. Zij krijgen stukken langer met de gevolgen van het huidige beleid te maken. In het Verenigd Koninkrijk stemden de gepensioneerden het vaakste vóór de Brexit, terwijl de mensen die wél met de verpeste arbeidsmarkt moeten dealen juist tegen stemden, of nog niet mochten stemmen.
Het vergroten van de groep stemgerechtigde jongeren zou bovendien helpen om de belangen van jongeren hoger op de politieke agenda te krijgen. Nu mag je eerst achttien jaar lang niet stemmen. Daarna kan je vrijwel uitsluitend kiezen voor partijen die zich eerst en vooral op vijftigplussers richten, uit angst om nog meer kiezers te verliezen aan Krol en Wilders.
De Tweede Kamer telt nu zeventien fracties, waarvan er zestien geleid worden door mannen in pakken die vrijwel uitsluitend lijken te praten over pensioenen en de islam. Met 416.000 jonge stemmen erbij zou onze politiek wel eens een stuk interessanter en toekomstgerichter kunnen worden. Is er, nu het LAKS niet meedoet, een andere partij die het op de agenda durft te zetten?