Ik heb ze door, die slaapverwekkende docenten. Zij die zo lijken op sadisten, omdat ze de verveling aan ons opdringen. Arthur Schopenhauer zei het al: naast pijn is verveling de grootste vijand van de mens. Het is de verveling die ons de leegheid van het bestaan laat zien. Verveling stinkt.
We hebben natuurlijk wel een heel arsenaal aan anti-vervelingswapens om ons hier zo weinig mogelijk van mee te krijgen. Kattenfilmpjes, Netflix & chill of gewoonweg Netflix op zich. De digitale wereld vormt onze firewall tegen niksen.
Toch is het misschien iets wat we niet moeten vermijden. Verveling is namelijk als mest: het meurt weliswaar, maar doet ook groeien. Het lijkt niet bepaald prettig, maar helpt ons wel vooruit als mens. Want wat als Newton Netflix had om z’n netvlies te plezieren? Dan was hij niet onder een boom gaan zitten, zag hij geen appel vallen en kwam hij niet tot zijn briljante ingevingen over zwaartekracht. Kortom: lang leve de lamlendigheid.
Alleen bracht de menselijke vindingrijkheid ons ook uitvindingen als de smartphone. En uitgerekend dat apparaat gebruiken we nu helaas om de strijd aan te gaan met verveling. De Correspondent had het er laatst over: het transformeert de hele wereld tot een wachtkamer. ‘Lazarusmachines’, zo noemt computerwetenschapper Mark Perry dergelijke apparaten, verwijzend naar de persoon die door Jezus herrezen zou zijn uit de dood. Ze ontdoen ons namelijk van dode tijd; ze ontdoen ons van verveling. Onze entertainmentmachines op zakformaat zijn daarmee dé moordwapens van de fantasie.
Toch zijn er helden die ons redden van dergelijk terreur. Ze gaan het te lijf met het geven van urenlange monologen, het opgeven van onnozel leesvoer en opdrachten die je zelfs je hond nog niet op zou laten eten. Zoals ik al zei: ik heb ze door.
Ze forceren ons tot studieontwijkend gedrag, die slaapverwekkende docenten. Ze zorgen er opzettelijk voor dat we ons gaan vervelen. Ze willen ons laten afdwalen, onderdompelen in de eigen gedachten, en zo onze innerlijke uitvinder naar boven halen.
Maar hoe reageren wij op dit cadeautje? Wij antwoorden met vervelingontwijkend gedrag. Die intens saaie docenten hadden heel de tijd al het beste met ons voor, maar wat krijgen ze ervoor terug? Stank voor dank.
Mattijn de Groot is student filosofie