‘Go cheetah, get banana. Hey monkey, get funky!’ schalt Toy-Box uit de speakers van de Pelibar. Voor de microfoons staat een flinke groep mensen keihard ‘Tarzan & Jane’ mee te zingen, gevolgd door het metalnummer ‘Hard Rock Hallelujah’ en een Japans liedje van meidengroep Buono.
‘Er komt van alles voorbij’, zegt Mandy Binnekamp (21, psychologie). Drie keer per jaar organiseert de Asia-commissie (asiacie) van spelletjesvereniging Duivelsei een karaokeavond. Om te voorkomen dat groepjes urenlang de microfoon gijzelen, mogen de leden per persoon twee liedjes aanvragen. Het merendeel komt uit geanimeerde Japanse televisieseries. Lucas Verwegen (22, HLO – Biologie en Medisch Laboratorium Onderzoek): ‘Er bestaat anime over alle mogelijke onderwerpen: van kinderseries tot porno. Helaas denken sommige mensen daardoor dat anime óf voor kinderen is, óf pornografisch is. Dat is niet zo. Het is ook gewoon voor volwassenen en te vergelijken met wat we hier op tv zien, maar dan getekend.’
Bij de computer zit Stephan Jonkers (22), een van de weinige aanwezigen die ook echt Japans studeert. ‘In het Japans worden veel klinkers gebruikt, dus het is niet moeilijk om mee te zingen’, legt hij uit. Ondertussen vraagt een jongen hem ‘Survivor’ van Destiny’s Child aan de lijst toe te voegen, maar dat gaat niet meer. ‘Sorry man, met deze lijst zitten we denk ik vol tot twaalf uur. Er kan niks meer bij.’ ‘Gooi er dan wat van die anime-shit uit! Ah toe, één liedje?’ De dj is onverbiddelijk en de jongen druipt af. Jonkers: ‘We hebben een geluidsontheffing tot twaalf uur. Die hebben we ook wel nodig. Bij de originele Pokémon themesong gaat het dak eraf.’
Binnekamp: ‘We hebben zeven rekruten die ons helpen karaokeliedjes te maken.’ Verwegen: ‘Daar heb je speciale software voor. Je voert de lyrics in en vervolgens moet je de lettergrepen op het juiste moment scheiden door te tikken op de spatiebalk. Als je een liedje kent, doe je dat met je ogen dicht, maar als je het niet goed kent kan het zomaar drie uur duren.’
Naast de karaokeavonden organiseert de asiacie ook filmavonden – ‘van Japanse arthouse tot Mulan’ - en cosplay events. Verwegen: ‘Daarbij verkleed je je als een personage uit een serie of spel. Om als commissie herkenbaar te zijn, zijn we nu ook in cosplay. Ik ben als Totoro.’ Binnekamp: ‘De eerste keer vond ik het supereng om verkleed naar een conventie te gaan, maar het is hartstikke leuk.’
Verwegen: ‘Vroeger kleedde ik me pas op het laatste moment daar om, maar tegenwoordig ga ik dan ook wel in cosplay over straat. Je moet je gewoon niet teveel aantrekken van wat anderen vinden. Dat is ook zo bij karaoke. Als iedereen heel fanatiek als een randdebiel door de microfoon schreeuwt, is dat het allerleukste.’
En dan is het zover. Als de eerste noten van het Pokémonlied klinken, stromen alle leden van de bar naar de podium. ‘Pooo-keee-moohon. Gotta catch ‘em all!’