Jij hebt dé oplossing voor het Palestijns-Israëlisch conflict?
‘Nee hoor. Het zou lachwekkend zijn als ik in een opstel van duizend woorden dat eventjes regel. Dat zou ook een belediging zijn aan het adres van iedereen die zich al jaren met dit proces bezig houdt. Het is echt een zaak van de lange adem.
‘Maar het probleem moet binnen een paar decennia wel opgelost worden. Het gaat niet alleen om de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever, maar ook over Israël zelf. De geboortecijfers van de Palestijnen zijn hoger dan die van de Joodse bevolking. De balans tussen de bevolkingsgroepen verandert. Ze moeten er samen uitkomen.’
Waar gaat je essay over?
‘Het uitgangspunt van de wedstrijd was om in de huid te kruipen van één van de power brokers in het Midden-Oosten. En oplossingen te bedenken voor het conflict. Ik heb voor de Israëlische premier Netanyahu gekozen.’
Wil Netanyahu wel vrede?
‘Ja. Dat denk ik wel. Maar we hebben het over een hele lange geschiedenis van haat. Dan is het moeilijk om nog stappen te zetten naar vrede. Netanyahu moet zoveel partijen tevreden houden. Ik kies er dan ook voor om hem een kleine niet al te controversiële stap te laten zetten. Je kunt wel een heel radicaal plan bedenken, maar het moet ook te verkopen zijn aan de achterban.’
Vertel.
‘Een moeilijke kwestie hak je op in kleine deelproblemen. Ik heb gekozen voor onderwijs. De jeugd is nog niet vastgeroest in denkbeelden. Ik stel een uitwisselingsprogramma voor waarin Palestijnse scholieren ondergebracht worden bij een Israëlisch gastgezin en Israëlische scholieren een plek krijgen in Palestijnse huishoudens. Het gaat om excellente scholieren die in contact komen met de cultuur van de ander en naar gemengde scholen gaan. Daar is er naast het gewone onderwijs ook veel aandacht voor statistiek en andere vakken die kritisch denken bevorderen. Jongeren leren dan zo neutraal mogelijk naar problemen te kijken. Dat gebeurt nu lang niet altijd. Een voorbeeld is hoe Israëlische scholieren les krijgen in het Arabisch. De nadruk ligt dan op bepaalde codewoorden die terroristen gebruiken. Dan is er gelijk weer de associatie met geweld en niet op het goed communiceren met elkaar.’
En dan?
‘Het idee is dat deze groep later een bijdrage aan het vredesproces kan leveren. Wellicht door bij de VN te gaan werken of door een rol in het maatschappelijke en politieke debat te gaan spelen. Of wellicht worden ze wel ambassadeur. Het plan is niet supercontroversieel en het is te realiseren.’
Je plan is gericht op de elite. Wat heeft de massa hieraan?
‘Deze jongeren worden gestimuleerd om onafhankelijk te denken. Met een open geest kunnen ze op allerlei manieren invloed hebben. Stel, er verschijnt een stuk in de krant dat echt bedoeld is om angst aan te jagen. Waarin bijvoorbeeld enorm hoge geboortecijfers van Palestijnen staan, die niet kloppen. Dan kan je als je de juiste kennis hebt een goed onderbouwde brief naar de krant sturen, waarin je het artikel ontkracht. Daar hebben anderen ook wat aan.’ VB