‘Bij De Wereld Draait Door introduceert Matthijs van Nieuwkerk mij als jazztrompettist. Dan denk ik: Pfff… Jazz, dan denken mensen al aan muziek voor ouwe lullen door ouwe lullen. Jazz stinkt een beetje, het roept vaak negatieve associaties op.’
Eric Vloeimans (52) speelt trompet en houdt niet van muzikale hokjes. ‘Je wilt alle mogelijke vormen van muziek gebruiken om het publiek en jezelf te boeien. Ik speel met het Holland Baroque Society. Is dat dan klassiek? Ik weet het niet. Ik heb net een track opgenomen met Armin van Buuren. Is dat dan dance? Ik zie mezelf als maker van universele muziek.
‘Ik ben een extravert persoon en sta graag op de voorgrond. Anders speelde ik wellicht contrabas en stond ik wat verder achterop het podium. Een trompet is een heel naakt instrument. Daar kun je niet mee foezelen. Het geluid ketst echt de zaal in. Als je de fout in gaat, dan valt dat nogal op.’
Donderdag speelt hij samen met Licks & Brains. Een 18-koppige band die volgens Vloeimans ‘wars van alle conventies is.’ ‘Ik heb een hekel aan grenzen. Je moet over grenzen van muzikale conventies heen durven springen. En dat doen zij. We gaan er een vrolijke energieke bende van maken. En dan bedoel ik geen polonaise, maar een muzikaal vreugdevuur.
‘Het is nu dinsdagmiddag en vanavond repeteren we voor het eerst het werk dat we in Scheltema spelen. Ik heb wat stukken gekregen maar heb ze nog niet beluisterd. Dat gaat vaak op het laatste moment. Maar als professionele muzikant ben je dat gewend. Ik zit nu achter de computer en zal even wat laten horen.’
Vloeimans skipt even snel door wat van de stukken en houdt zijn telefoon voor de speakers. Er is een flard conga’s te horen, dan een vleug piano en nog het nodige koper. ‘Yes, leuk, vrolijke ritmes en toegankelijk. Dat had ik ook al verwacht.’
Improviseren vindt Vloeimans een van de fijnste dingen om te doen. ‘Dan speel je uit het hart. Het is voor mij de vrijheid om te kunnen doen wat ik wil. Als het goed gaat, kun je je persoonlijkheid uiten in de muziek. En dat kan mooi of ranzig zijn, maar ook verdrietig of vrolijk.
‘Veel klassieke musici zijn vergeten dat je ook kunt improviseren. In de tijd van Bach gebeurde dat wel. Het was de popmuziek van de tijd. Nu is het helemaal dichtgetimmerd. Componisten en dirigenten dicteren hoe de muziek moet klinken.
‘Ik vind het ook echt geil om op het podium te staan. Het is een heel directe vorm van kunst. Het gaat om het moment. Totdat ik zie dat er in het publiek opnames worden gemaakt met telefoons. Of dan hangt er opeens een iPad in de lucht. Dat is zo jammer. Het gaat toch niet om de filmpjes op YouTube? Geniet van het moment; maak het allemaal nu mee.’
Scheltema
Do 8 okt, 20.00 uur, € 7,50