‘Meestal spelen we requiems in de kerk, maar dit jaar swingen we in ’t Paard’, zegt Nanne van Werkum (21, rechten). Ze is de voorzitter van Sempre Crescendo, een van de oudste muziekgezelschappen van Nederland. Het is een subvereniging van studentenvereniging Minerva, maar staat ook open voor niet-leden.
Van Werkum: ‘Vanwege het lustrum van Minerva hebben we vorig jaar een concert voor de reünisten gegeven. Naast klassieke muziek hadden we ook bekende studentenliedjes (Wat is het mooi om lid te zijn, Lege glazen, vuile borden en Laat je zoon studeren) laten arrangeren. Dat was zo’n succes, dat het ons geweldig leek om een samenwerking met een artiest aan te gaan. Kraak & Smaak is Leids, en onze dirigent kende een van hen. Met het orkest en de zang erbij klinkt het heel funky en soulachtig.’
De heren van Kraak & Smaak waren meteen enthousiast, dus heeft dirigent Guido Marchena de elektronische muziek omgezet naar partijen voor klassieke instrumenten. ‘Dat doe ik met een heel duur computerprogramma. Vandaag komen alle partijen – koor, orkest, Big Band, vocalisten en natuurlijk Kraak & Smaak – voor het eerst allemaal bij elkaar.’
‘Het is te gek’, zegt Oscar de Jong van Kraak & Smaak. ‘Soms ben je een bepaald loopje alweer vergeten, en is dat hier getransformeerd in een complete vioolpartij die erg tof klinkt.’
Achter in de zaal bespeelt een jongen vier enorme pauken, maar bij de overgang naar een volgend liedje rent hij snel naar de andere kant van de zaal, waar een glockenspiel (een soort xylofoon, maar dan met ijzeren in plaats van houten staven) staat opgesteld, om de voor Kraak & Smaak zo kenmerkende elektronische deuntjes op te spelen. ‘Ik heb hier geen ervaring mee, dus heb ik er een kinderdingetje naast gezet, waarbij de noten op de staafjes staan. Dan kan ik af en toe even spieken’, zegt hij, terwijl hij op het speelgoedinstrumentje wijst.
‘Het is bizar om je eigen muziek terug te horen, maar dan met een heel orkest erbij’, zegt Wim Plug van Kraak & Smaak. ‘Als je iets muzikaals gemaakt hebt, is het daarna weg. Iedereen mag het gebruiken, en er zelf mee aan de slag gaan. Dat levert een interessant ander perspectief op.’
De repetitie eindigt met het bekende Squeeze me, en na de laatste noten klinkt er een daverend applaus. Maar voordat de instrumenten in de koffers verdwijnen wordt er vanuit de zaal nog een belangrijke vraag gesteld. ‘Wat betekent in vredesnaam de dresscode sharp casual? Dat bestaat gewoon niet!’
De polo van dirigent Marchena wordt lachend afgekeurd, maar de immer perfect geklede Sebastiaan de Groot (politicologie) trekt zijn colbertje uit en draait zwierig een rondje in zijn nette broek en witte overhemd. De zaal joelt. Marchena: ‘Het moet er netjes uitzien, maar niet te stijf. We gaan swingen. Laat je borsthaar staan.’
Paard van Troje, Den Haag, Za 20 juni 20:00 u, €17,50 (Studenten €15)