Studentenleven
B(r)allen met de Bijbel
De Navigator Studentenvereniging Leiden wil ‘Christus kennen en hem bekend maken’ en moest wegens overweldigende belangstelling een ledenstop invoeren. Inmiddels buigt een landelijke werkgroep zich over de kwestie of anders-geaarden in het bestuur mogen.
Constanteyn Roelofs
woensdag 3 juni 2015
Een borrelavond bij NSL. De combinatie van studentikoos brallen en bijbelstudie slaat aan. ‘Als je de Bijbel gaat bespreken, bespreek je ook jezelf en de wereld.’ © Taco van der Eb

Kenners van zoetsappige christelijke gezegden weten, dat waar Onze Lieve Heer een deur sluit, Hij een venster opent. Dat de voorzienigheid in Leiden ook zijn slag heeft geslagen blijkt wel uit het gegeven dat op het moment dat de predikantenopleidingen gesloten werden en de serieuze theologie Leiden verliet juist de christelijke studentenverenigingen een ware wederopstanding beleven.

Bekendste voorbeeld van de herrijzenis is NSL: De Navigator Studentenvereniging Leiden opende in 2010 een eigen sociëteit en de toeloop van nieuwe leden blijft groot. ‘Vorig jaar hebben we zelfs een ledenstop afgekondigd’, zegt assessor Femke van der Meulen (22, psychologie) trots. Met driehonderd leden was de herberg vol. Op zoek naar de basis van het succes ging Mare naar een singer-songwritersavond op de sociëteit.

Aan kampvuurgitaartypes geen gebrek, maar dat is dan ook het enige stereotype aan de avond; er wordt beslist geen kleffe christian rock gespeeld. In het publiek zit iemand met een camera als een trotse moeder bij de basisschoolmusical; het kleine zaaltje leent zich uitstekend voor het betere luisterlied en naarmate de avond vordert wordt er achterin de zaal geknuffeld door jonggeliefden.

Organisator, eerstejaars David den Muijnck (20, University College) is trots: ‘Ik merkte dat er veel muziek werd gemaakt onder de leden, maar dat er nog geen podium voor was, toen heb ik zelf het bestuur benaderd of we niet zoiets konden organiseren.’ Voor David was dit ook meteen de belangrijkste reden om lid te worden: de ‘connection’ tussen de leden onderling en de mogelijkheid om binnen een wat grotere christelijke club wat te organiseren.

‘Thuis improviseer ik uit mijn hart, en bij NSL voel ik me thuis.’ Verenigingsfossiel Klaas la Roi (24, Nederlands, zevendejaars) heeft een gave voor de betere stichtelijke tekst. Als artistiek geweten van NSL speelt hij niet alleen prachtig piano, maar hij schreef ook het toneelstuk dat de club dit jaar samen met Quintus ten tonele bracht, Van glas.

Hij weet wel waar het succes van zijn vereniging vandaan komt. De grote kracht, zegt hij, is dat NSL studenten op een zeer studentikoze wijze toch op zoek laat gaan naar zichzelf. Zonder de gezelligheid te missen, weten leden toch diepere levensvragen te beantwoorden, aldus La Roi. ‘Als je de Bijbel gaat bespreken, bespreek je ook jezelf en de wereld.’

Terwijl hij zijn verhaal doet, speelt ster van de avond Nadine het beslist onchristelijke Modern World van Anouk. ‘Hell, hell, hell, what a modern world’! Ondanks de gitaren en de baardjes zijn de meeste leden zeker geen EO-types te noemen. Aan één borreltafeltje zijn zowel rekkelijken te vinden die in Jezus vooral een moreel leidsman zien als preciezen die met droge ogen beweren dat het boek Genesis een heuselijk geschiedenisverhaal is. De meeste leden zitten echter tussen het tegelspreukenmoralisme en het Young Earth Creationism in. Verschil van inzicht over sprekende slangen wordt niet uit de weg gegaan door de vereniging naar gezindte in te richten.

Volgens preses Christiaan Verkerk (22, Hogere Hotelschool) is dat ook de bedoeling. ‘Als je lid wordt, word je automatisch bij een dispuut geplaatst. Hierin worden juist alle richtingen gemixt.’ Dat leidt wel eens tot gewetenswroeging. ‘Veel mensen gaan door omgang met mensen uit andere richtingen twijfelen aan de waarheden die ze thuis en in hun eigen kerk hebben meegekregen.’ NSL’ers noemen het kerkhoppen: leden wisselen bezoek aan kerken in Leiden, zoals de Marekerk, af met zondagse devotie in de kerk bij hun ouders, die van vrienden of zelfs die van hun vriendje of vriendinnetje.

‘“Mijn ouders zeggen het, dus is het zo”, zo werkt het niet bij NSL’, vult Van der Meulen hem aan. Het bestuur durft echter niet te zeggen of er ook mensen van hun geloof zijn gevallen.

De combinatie van studentikoos brallen en bijbelstudie lijkt een groot succes. De avond eindigt dan ook, waar anders, aan de bar. Dispuut Thersites heeft een reputatie te verdedigen als de borreltijgers van de vereniging. Om twaalf uur ‘s nachts brengen ze hun dispuutslied ten gehore, een bijna tien minuten durend driestemmig monster, met allerlei modulaties, intermezzi voor borrelkreten – ‘zorgen laat je maar bij de thee’ - en requiemachtige passages. Stemmig gezang in stemmig decor: achter de bar staat tussen de flessen Black Label en Baileys een Bijbel op een standaard met een zedelijke les voor de leden met groen gemarkeerd:

“Sommige vrouwen zijn, volgens mij, nog erger dan de dood. Ze zijn een vangnet, hun hart is een val en hun handen zijn boeien. Wie Gods gunst geniet ontsnapt eraan, maar de zondaar raakt er in verstrikt.” (Prediker 7:26)

Geen ‘geaardheidscontract’, maar bestuur worstelt

Sommige singelevangelisten worstelen niet alleen met God, maar ook met eigen geaardheid. De positie van homoseksuelen en anders-geaarden is immers al eeuwen gedoe met de volgelingen van de meneer die zich het liefst met bonkige vissers in achterafzaaltjes opsloot: ook binnen NSL leidt de eerder geroemde zelfontdekking wel eens tot conclusies die zich slecht laten verenigen met kerkprincipes.

Zo ging er onlangs een gerucht rond op Facebook: eerstejaars zouden verplicht een contract moeten tekenen, waarin ze ermee instemmen dat mensen aan de roze kant van het seksuele spectrum géén kaderfuncties mogen vervullen. Zo’n contract is er niet. Als eerstejaars moet je wel tekenen voor de ontgroening en ter kennisgeving dat er wekelijkse activiteiten zijn, maar dat is niet anders dan bij andere verenigingen.

Wat wel anders is, is de bepaling dat men er van bewust is dat het doel van NSL is “Christus kennen en hem bekend maken.”

Waar de schoen wringt, is bij het kader. Als je bij NSL leiding wilt geven aan bijbelkringen of iets dergelijks, moet je op sollicitatiegesprek om te kijken of je wel voldoet aan het medewerkersprofiel. Of een niet-heteroseksuele geaardheid hierbij een probleem is, durft niemand met stelligheid te zeggen. Volgens Wouter Verbree van de landelijke navigatorsorganisatie ligt het onderwerp zo gevoelig dat er een landelijke werkgroep is opgericht om een standpunt te formuleren.

De situatie is een beetje katholiek. Op lokaal niveau lijkt er echter weinig mis te gaan: homo’s worden gewoon geaccepteerd, maar vanuit het landelijk bestuur komt nog veel weerstand.