‘Normaal ben ik altijd aardig en behulpzaam, omdat ik bang ben dat mensen me niet mogen of dom vinden. Dronken mensen kunnen dat ruiken. Ze gaan de hele avond tegen me aanlullen, omdat ze weten dat ik niet kan weglopen. Mijn one-night stands duurden altijd een jaar, omdat ik gewoon niet tegen een chick kon zeggen “ga weg”.’ Maar in mijn show heb ik daar schijt aan. Ik ga mezelf met de botte bijl fileren.’
‘Mensen hebben veelal een mening, maar zijn vaak te laf om er voor uit te komen. Neem de bezuinigen in de zorg. Mijn oom Leo had schizofrenie en woonde in een begeleid woonproject dat gewoon is wegbezuinigd. Na afloop hoor je meer nare verhalen. Nu word ik na mijn show aangesproken door mensen waarbij bijvoorbeeld mantelzorg hele families heeft ontwricht.
‘Mijn eerste voorstellling Doen en laten ging over populisme en ik vroeg mezelf af waar de Wilders in mij zat. Ik kwam erachter dat het in mijn vader zat, want hij wilde ook altijd scoren zonder naar de lange termijn te kijken. Zo stuurde hij me altijd foto’s van hem als perfecte vader. Dan stond hij ergens op vakantie, ik had geen idee waar, geposeerd naast een gebouw. Of stond hij naast een boekenkast met een fotolijstje met mij en vervolgens zat hij met precies hetzelfde lijstje op een bank. Voor hem waren die foto’s een vorm van scoren, maar voor mij als kind was het heel verwarrend.
‘Mijn moeder was altijd groot fan van het cabaretprogramma Andermans Veren. Ik weet nog: toen ik pas zes jaar was, zette mijn broer (en tevens cabaretier, red.) Javier een plaat van Toon Hermans voor mij op. Ik was jong, maar ik begreep wel wat er gebeurde: er was één verteller en het publiek lachte. Javier was ook pas tien, maar hij had door dat er ritme in de grappen zat. Als je de show versneld afspeelde klonk het gelach als een soort golven. Dat maakte een gigantische indruk op mij, en ik wist dat ik dat ook wilde veroorzaken.
‘Mensen gaan je sowieso vergelijken als je het “broertje van” bent. Dan moet je echt met iets goeds komen. Maar er is zo krankzinnig veel cabaret, dat je je überhaupt wel moet onderscheiden om op te vallen. Je moet altijd opzoek zijn naar vernieuwing. Toen ik vier jaar geleden de publieksprijs van het VARA Leids Cabaret Festival won, wist ik dat het tijd was om mijn stem te laten horen.’
Theater Ins Blau
Wo 1 april, 20:30 u , €12,50