‘In het flesje dat je nu leegdrinkt, zitten 6,5 miljard bacteriën’, zegt voedingsdeskundige Pauline Staal. De studenten van Chemisch Dispuut Leiden kijken even bedenkelijk naar het flesje Yakult dat voor hun neus staat, en gieten het dan achterover. ‘Wel klein’, mompelt iemand voorin. ‘Het is ook niet als dorstlesser bedoeld’, zegt Staal. ‘Dan kun je beter water nemen.’
De studenten zijn – strak in pak, in de trein werden de stropdassen uitgedeeld – te gast in de Yakult-fabriek in Almere. Een stad die voornamelijk bestaat uit industrieterrein, zo hebben de studenten bij aankomst al geconcludeerd. ‘Als je op atoomramp googlet, dan verschijnen er denk ik foto’s van Almere.’
Als Staal de studenten naar voorbeelden van gefermenteerde producten vraagt, klinkt als eerste het woord ‘Bieeerrr!’ door de zaal. De voedingsdeskundige vertelt over melkzuurbacteriën. Dan nemen de studenten Molecular Science and Technology een kijkje bij het laboratorium. ‘Het werken aan dit soort processen behoort voor chemici zeker tot de mogelijkheden’, zegt Jochem Christiaansen (21). ‘Twee maanden geleden zijn we ook bij Heineken geweest’, zegt Eva Geschiere, die de activiteit organiseert. ‘En bij Tata Steel’, zegt Didjay Bruggeman (23). ‘Dat was wel heftig. Overal was heet kokend staal.’
Via een glazen wand is het hele productieproces te volgen. De studenten komen bij een grote buis vol plastic stukjes ter grootte van rijstkorrels. Drie van die korreltjes worden versmolten tot een plastic flesje. Verderop staan hoge doorzichtige buizen, waardoor de plastic flesjes naar boven vliegen.
Waar je ook kijkt, overal is beweging. Er worden flesjes geperst, gevuld en gedopt. Ze stromen op lopende banden voorbij, worden verpakt, gestapeld en door robotarmen op pallets geladen. Tot er rode lampjes oplichten en het productieproces stilvalt. ‘Oh nee’, roept Annechien Maas Geesteranus (21) met veel gevoel voor drama. ‘Dit gaat helemaal fout!’ Al snel hebben de studenten door dat een omgevallen flesje de boosdoener is. Beneden op de werkvloer komt een mannetje aangerend. Als hij het flesje weer overeind zet, beginnen de studenten te juichen. ‘Wat een held, hij moet echt een lintje krijgen’, zegt Hugo Minnee (20). ‘Dit was wel even met de billen knijpen.’
Jurre Keizers analyseert de robots. ‘Kijk, dit is fucking slim. Hij zet de flesjes eerst in alle even banen, en dan alle oneven, want anders zou hij de buitenste banen dubbel moeten vullen.’ Na afloop krijgt iedereen een gevulde koeltas mee in de vorm van een flesje Yakult. Wat opvalt: niemand van de studenten stelt de hamvraag. Want wat had het ook weer voor nut om elke ochtend melkzuurbacteriën achterover te slaan? ‘We mogen geen gezondheidsclaims doen’, zegt Staal desgevraagd.
De studenten zijn bezig met een andere uitdaging: wie durft alle 21 flesjes achter elkaar leeg te drinken? ‘Dan krijg je vijf euro!’ Een van de leden schudt zijn hoofd. ‘Niet slim. Drie jaar geleden had een van de deelnemers op de terugweg in de trein acht flesjes leeg gedronken. Blijkbaar werkt het in die hoeveelheid laxerend.’ De jongen haalt zijn schouders op. ‘Een dagje diarree voor vijf euro: geen slechte deal.’