Hoe kom je aan deze kamer?

‘Via de Kennismakingstijd. In mijn eerste jaar had ik er nog niet over nagedacht, maar tijdens afgelopen El Cid ben ik lid geworden van Minerva. Het eerstejaarsige aan deze kamer is de herrie. Het is namelijk op de begane grond is, tussen de straat en de binnenplaats. Op de muur heeft een ouderejaars voor mij geschreven: “Voordat ik de gordijnen op de sociëteit ga sluiten, bedek ik eerst de hééren hun ruiten.” Ik moet mijn gordijnen netjes dichtdoen als ik wegga. Het Wallon moet een mysterie blijven.’

Waar komt die opgezette aap vandaan?

‘Mijn opa had vroeger een slachterij en hij moest ooit een zebra ophalen in een dierentuin. Hij nam meteen die dode aap mee, om op te laten zetten, wat geloof ik eigenlijk niet mocht. De aap stond altijd bij mijn grootouders in de woonkamer, tot oma besloot dat ze een andere inrichting wilde. In september vond ik hem daar terug in de kelder. Het kalfjesvel komt ook uit de slachterij.’

Is groen je lievelingskleur?

‘Grachtengroen is de kleur van het Wallon. Ik heb de muur geverfd met verf die hier al stond. Heineken is trouwens niet grachtengroen, maar die kratjes onder mijn bed komen door een foutje in Ikea. Ik was in de veronderstelling dat ik een groot bed kocht, waarvoor ik vier pootjes had meegenomen. Maar het waren twee eenpersoonsbedden, dus ik kwam vier pootjes tekort.’

En die trui?

‘Afgelopen voorjaar zat ik met een vriend op het terras van Annies te klagen dat kleding tegenwoordig best basic is, en toch duur. Hoe moeilijk kon het zijn om dat zelf te maken? Mijn moeder heeft een naaimachine en de markt was nog bezig, dus we kochten meteen een paar meter T-shirt-stof. Dat werkte dus voor geen meter. Een vriendin met een mode-opleiding maakte uiteindelijk acht verschillende shirts in de pasvorm die wij vet vonden. Foto’s op Instagram leverden zoveel reacties op dat we het beter wilden aanpakken. Groter.’

Zijn er al grote dingen gebeurd?

‘Vanwege die eigen pasvorm importeren we geen standaard shirts uit China. Omdat dat duur is, proberen we nu eerst kapitaal op te bouwen met truien, wel basismodellen, met daarop onze naam, Barnhoorn & Jacobsson, en de sleuteltjes van Leiden.

‘Een kennis droeg ons shirt tijdens zijn deelname aan het televisieprogramma Utopia. Andere deelnemers wilden toen een modeshow met ons organiseren. Dat ging uiteindelijk niet door, omdat de programmamakers het wel heel veel gratis reclame vonden. Hornbach of PostNL betalen waanzinnig veel geld om met een vrachtwagen toevallig langs de camera te rijden.’

Wat als het écht groot wordt?

‘Ik blijf sowieso studeren. Al was het maar om hier te kunnen blijven wonen. Uiteindelijk verhuis je voor dezelfde huurprijs door naar de mooiste kamers van Leiden, met parket en muren die er, nou ja, niet zo uitzien als deze.’

Door Marleen van Wesel