Onderzoeksdirecteur Peter Meel, is dit een nieuwe aanpak?

‘We doen het sinds kort. We hebben eerder zo’n ronde gehad, en dat leverde twee enthousiaste kandidaten op. Het is nog te vroeg om veel over de uitkomsten te kunnen zeggen.’

Hoeveel tijd kost het schrijven van zo’n voorstel eigenlijk? We spraken postdocs die zeiden daar wel drie maanden voltijdwerk aan kwijt te zijn.

‘Moeilijk te zeggen. De buitenwacht ziet geschiedenis misschien als één discipline, maar er zijn grote verschillen tussen de subdisciplines. Eén van de kandidaten die er nu zit, gaat als een speer. Hij is in juli begonnen en heeft zowel zijn voorstel als zijn artikel in concept af. De ander gaat binnenkort beginnen in een andere subdiscipline; ik zou niet kunnen zeggen of hij er langer over gaat doen.’

Wil uw instituut hier niet met een dubbeltje op de eerste rang zitten? Een superkorte aanstelling en dan maar hopen dat de beurzen komen?

‘De werkelijkheid in de geesteswetenschappen is dat onderzoekers maar al te vaak hun voorstellen schrijven in hun eigen, vaak slecht betaalde tijd.

‘Wij hebben de indruk dat mensen blij zijn met deze mogelijkheid. Dat blijkt ook uit de vele reacties op de vacatures. Het zou kunnen dat het voorstel het niet haalt, maar dat artikel staat toch maar weer op de publicatielijst.’

Maar als je na een half jaar net achter die beurs grijpt, kan je weer vertrekken.

‘Wat wij proberen met deze vorm van aanstellen, is mensen inbedden in een team. Gezamenlijk doen we er alles aan om dat voorstel kwalitatief zo sterk mogelijk te maken.’

Omgekeerd: wat als ze de beurs wel binnenharken, en vertrekken naar de concurrent?

‘Formeel kunnen we niemand verplichten om in Leiden te blijven. Maar juist omdat ze hier een half jaar meedraaien en alle steun ontvangen, hopen we een zeker commitment te scheppen.

‘We doen ons best om het van beide kanten te laten klikken, zodat ze hier willen blijven.’

BB