Columns & opinie
Geen Commentaar: The Dutch Experience
Marleen van Wesel
woensdag 10 september 2014
© Silas.nl

‘Outraged’ waren enkele grote Europese studentenorganisaties. Een uitgelekt voorstel van de Europese Commissie bood vorige week al een sneak peek in de nieuwe portefeuilleverdeling. Geen van de 27 aankomende collega’s van Frans Timmermans had daar onderwijs in zitten. Hijzelf evenmin. De voorspelde portefeuille ‘Skills, youth and multilingualism’ van de Belgische Marianne Thyssen kwam nog het meest in de richting.

Ook de huidige eurocommissaris voor onderwijs (en cultuur, meertaligheid en jeugdzaken), Androulla Vassiliou, retweette de veel gestelde vraag waar haar opvolger was. Hoewel deze voormalig First Lady van Cyprus zich al vijf jaar inzet voor onderwijs in Brussel (waarmee Cyprus tot haar ergernis als enige EU-land geen directe vliegverbinding heeft), doet haar naam misschien nog niet direct een belletje rinkelen.

Toch zijn Europese onderwijsprogramma’s niet eens zo heel ver van je bed. Denk aan het Erasmusprogramma, waarmee miljoenen studenten de afgelopen vijfentwintig jaar een poosje in een ander Europees land studeerden. Of de Bolognaverklaring, waarin Europese onderwijsministers afspraken maakten over de invoering van de bachelor-masterstructuur, het waarborgen van de Europese onderwijskwaliteit en wederom het toegankelijk maken van studentenuitwisselingen.

Woensdagmiddag maakte commissievoorzitter Jean Claude Junker zijn team bekend. En daar blijkt sinds het uitgelekte voorstel nog best wat aan getweakt te zijn. Thyssen (Employment, Social Affairs, Skills & Labour Mobility) gaat inderdaad niet over onderwijs, maar haar Hongaarse collega Tibor Navracsics (Education, culture, youth & citizenship) wél.

Eind goed al goed? Wat Europa betreft loopt het nieuwe Erasmus Plus Programma sowieso nog tot 2020. En de doelstellingen van Bologna zijn in 2009 opnieuw bevestigd voor de eerstvolgende tien jaar.

Maar sommige internationale studenten in Leiden zijn ook best outraged. De lokale voortvloeisels van grote internationale projecten mogen nog wel wat gefinetuned worden namelijk. In hun eerste weken hier raken internationale nieuwelingen nogal eens verstrikt in een bureaucratisch web. Sommige ándere internationale universiteiten leiden nieuwe studenten op de eerste dag in één keer langs alle kantoren en formulieren. Een vermoeiende dag, maar ‘s avonds heb je wél een collegekaart en is alles geregeld.

Hier gaat het iets anders. Na een week is je LU-card nog steeds ergens onderweg met de post. Hoe, waar en vooral waarvoor je je verder allemaal moet inschrijven, mag best wat helderder. Het kameraanbod is bepaald niet eindeloos, dus sommigen bivakkeren voorlopig nog op de bank of het tapijt bij vrienden die ze tijdens de Orientation Week (OWL) hebben leren kennen. Je inschrijving bij de gemeente kan vervolgens best een paar weken duren, omdat daar door de grote toestroom de agenda’s snel dichtslibben. En dat maakt een bankrekeningnummer aanvragen, een bijbaantje zoeken en een telefoonabonnement afsluiten bijzonder lastig.

Genoeg om de komende vijf jaar aan te werken. Niet alleen voor Navracsics, maar ook voor ons. Ja, jij ook. Want de allermeest gehoorde klacht van nieuwelingen blijft het gegeven dat internationale en Nederlandse studenten zulke gescheiden levens leiden. Vrienden uit de OWL (ze hebben immers ook een aparte El Cid) zijn fijn, en bijzonder handig blijkbaar, maar ze kwamen hier wel voor The Dutch Experience.

Alleen een fiets is zo geregeld. Maar tijd voor een mooi tochtje langs de grachten is er met al die rompslomp voorlopig niet.