Studentenleven
Column: En ook nog dit
woensdag 2 april 2014

Waarom ik een hekel heb aan presentaties heb ik vorige keer al uitgelegd. Wat ze echter NOG irritanter maakt, is het feit dat je doorgaans met volslagen onbekenden in een groepje gegooid wordt. En met die mensen moet je het dan maar zien te rooien. Komt meestal wel goed, omdat de meeste studenten na een tijdje wel doorhebben hoe je zoiets efficiënt moet aanpakken – dat leer je dan dus wél als je er elk semester gemiddeld vier aan je broek hebt. Alles heb ze voordeel, I guess.

Daar zit het probleem ook niet. Dat extra glazuurlaagje irritatie op de cake of crappiness der presentaties is dat ene groepsgenootje dat die efficiënte werkwijze nog niet helemaal doorgrond heeft. Ziehier mijn Ultieme Lijst Der Presentatiepartners From Hell, met veel tenenkrommen en wenkbrauwfronsen door de jaren heen geaccumuleerd.

De Luiaard is die persoon die altijd nét iets vreselijk belangrijks op zijn* telefoon aan het doen is wanneer de vraag ‘En wie gaat dit doen?’ rijst. En die daarnaast ook een onvoorstelbaar drukdrukdruk leven heeft, waardoor ie eigenlijk bitter weinig kan uitvreten. Behalve credit voor andermans werk krijgen.

De controlefreak heeft zichzelf na een compleet imaginaire verkiezing tot ultieme leider van het groepje gekroond. Wil overal inzicht in hebben, moet elk detail weten en beslist letterlijk alles. Heeft ook de oncontroleerbare neiging om alles steeds in een schema te gooien. Komt nét niet klaar wanneer ook blijkt dat er een logboek moet worden ingeleverd.

De Betweter is oneindig veel intelligenter dan jij plus alle andere groepsgenoten en snapt eigenlijk ook niet helemaal wat jullie eigenlijk bij Zijn presentatieshow te zoeken hebben. Of wat jullie er in godsnaam aan zouden kunnen toevoegen. Ja, jouw idee zouden we natuurlijk wel kunnen doen, maar waarom eigenlijk? Hij weet het toch veel beter?

De Onverschillige vindt presentaties even nutteloos als ik, maar gedraagt zich er vervolgens ook naar. Boeit hem eigenlijk helemaal geen flikker waar jullie het over gaan doen. Of wanneer jullie afspreken. En of hij daar überhaupt eigenlijk wel bij wil zijn. Doorgaans zie je hem pas voor de eerste keer op de dag van de presentatie. En dat vindt hij ook volkomen normaal.

De Onbereikbare heeft e-mail, telefoon, Facebook, Twitter en Whatsapp maar krijg je op de een of andere manier toch nooit te pakken. Superhandig om mee af te spreken. Wanneer het dan eindelijk toch lukt, komt hij meestal ook te laat. En heeft ie niks voorbereid, want die ‘app heeft ie helemaal niet gekregen?

En de Opperdemon: een combinatie van alle bovenstaande. Te allen tijde te vermijden, wanneer dat ook maar enigszins mogelijk is. Geloof me.

Talitha Dehaene

* Niet seksistisch bedoeld. Er zijn plenty vrouwelijke versies.