‘Lekker rammen op niveau’, zegt Daan Postma (22, student psychologie) over de boksbal midden in de grote zaal van de Augustinussociëteit. Dit is de Krachtnacht, die hij samen met zijn gezelschap, de Orde der Tempeliers, jaarlijks organiseert. Hij wijkt even uit voor passerende bakken vol frikadellen. Een deel van de Augustijnen is vanavond jasje-dasje gekleed, of in polo, zoals Postma, de rest loopt in tot hun middel vastgeknoopte overals, met Rambo-hoofdbanden en Braveheart-schmink. Dat zijn de vrouwen.
‘Dit is nou positieve discriminatie’, vindt Joeri Mooij (22, fiscaal recht). ‘Wij brengen vrouwen naar een hoger level. Eigenlijk zijn de Tempeliers een platform dat vrouwen eens een kans biedt.’
Alle vrouwelijke Augustinusgezelschappen zijn uitgenodigd, evenals twee uitverkoren eerstejaarscordialen én een extern dispuut. Postma: ‘Meestal zijn dat meiden van Quintus, maar dit jaar heb ik het dispuut van mijn vriendin uitgenodigd, uit Amsterdam. Kan ze ook eens zien hoe het er hier aan toegaat: behoorlijk competitief.’
In de hal klinkt een luide knal, gevolgd door gejoel. De veroorzaker, een meisje dat het als eerste met een fietspomp voor elkaar kreeg om een band te laten klappen, zoent haar eigen armspieren. Met een swagger-loopje en wilde had-je-wat-armgebaren loopt het gezelschap naar het volgende onderdeel.
Even verderop botst een meisje in Medusa-shirt tegen Postma aan. ‘Waar the fuck kan ik spijkerbroekhangen?’ vraagt ze woest. ‘Ik heb verdomme geoefend tot ik 45 minuten aan mijn hoogslaper kon hangen.’
‘Dat onderdeel hebben we dit jaar dus niet’, vertelt Postma. Een kop van jut en een frikadelleneetwedstrijd maken veel goed. Postma: ‘Het principe is: porno kijken en intussen zoveel mogelijk frikadellen eten.’
ugustinusvoorzitter Rex van der Plas (22, politicologie) licht toe: ‘Kijk, frikadellen eten, dat is best gemakkelijk. Maar als je dat combineert met het kijken van porno, dan denk je toch even: potverdikkeme, wat ben ik aan het doen? Tot kotsneigingen aan toe.’
In de Tuinzaal hangt een bedwelmende haarlaklucht. ‘Dat spul spuiten we in het ene uiteinde van een pvc-buis’, vertelt Postma. ‘Aan de andere kant steken we er een aardappel in. Vervolgens houden we er een aansteker bij en dan…’
Na een loeiharde knal is het even héél stil. Tientallen meiden kijken beduusd naar het plafond, waarin een flink gat zit, vlak naast de kroonluchter. ‘Hij heeft dat gedaan!’ gilt een meisje, wijzend op een van de Tempeliers. De rest valt haar bij. Ze zingen net zo hard tot hun stemmen vanzelf lager worden.
Postma komt intussen zijn vriendin, Marlene, tegen. ‘Het is súperleuk’, vindt ze. ‘Ik kom uit Amsterdam, snap je, wij kijken altijd graag hoe het ergens anders gaat.’ Met oerkreten worden even verderop aan de bar biertjes overmeesterd door blonde meisjes. ‘Nou ja, ik woonde zelf eerst ook in Leiden, ik weet wel dat het hier gewoon leuk is hoor’, zegt ze snel. Haar favoriete onderdeel was het boomzagen. ‘Daar begonnen we mee. Meteen lekker effectief.’
‘Aaaah, de boksbal’, roept Mooij. Die vindt hij dan weer het allermooist. ‘Dat is de enige echte krachtmeter.’ Vrouwen doen daarbij heus niet onder voor mannen. ‘Kijk dan, er gaat er net eentje slaan. Ze haalt uit en ze sláát… nul punten. Maar de meeste vrouwen slaan echt heel hard.’