Achtergrond
Ik was toe aan een gap year
Gecancelde exotische reisplannen door de dreiging van het leenstelsel, twijfel tussen Delft en Leiden, en op en neer pendelen tussen universiteit en ouderlijk huis. Ruim 5600 nieuwe studenten streken aan het eind van deze zomer in Leiden neer. Mare volgt de belevenissen van drie nieuwkomers. ‘Op de middelbare school kon je na een acht achteroverleunen, hier niet.’
Marleen van Wesel
woensdag 18 september 2013
© Marc de Haan & Taco van der Eb

Niet zo nagedacht over de studie

Riva Boutylkova (Links, 18)

Studie: Molecular Science & Technology (MST) in Leiden en Delft

Uit: Maastricht

‘Wow, ik schrik helemaal van het geluid van de deurbel! Die had ik nog niet eerder gehoord’, vertelt Riva Boutylkova in haar kamer op de derde verdieping van de Pelikaanhof waar ze sinds kort woont. Naast haar bed en onder haar bureau staan koffers.

‘Telkens als ik hierheen kom, neem ik een volle mee in de trein uit Maastricht, bij wijze van verhuizing. De meubels heb ik van de vorige bewoner overgenomen. Al mijn versierdingen, posters van de Beatles, liggen nog thuis in Maastricht. Alleen de rommel maakt dat het al echt mijn kamer is.’

Ze studeert Molecular Science & Technology. ‘Ik heb er eigenlijk niet heel uitgebreid over nagedacht en ik weet nog niet echt welke richting alles zal opgaan. Maar dat geeft niet, want MST is heel breed.’

Voor haar studie volgt ze drie dagen per week college in Delft en twee dagen practica in Leiden. ‘Ik heb in beide steden gezocht naar een kamer. Hier vond ik als eerste iets. Mijn vader kende iemand, die weer iemand kende, die wist dat ze hier met spoed een huisgenoot zochten. Best gecompliceerd, maar voor mij uiteindelijk wel gemakkelijk.’

Op de deur zit nog een AEGEE-sticker van een vorige bewoner. Zelf is ze lid geworden van Catena. ‘De week na de El Cid had ik me nog aangemeld voor de OWee, de introweek van Delft. Toen ik daar op maandag al die verenigingen zag, dacht ik: weet je wat, ik heb hier niet nog een keer zin in. Ik ben terug gegaan naar Leiden, heb me snel aangemeld bij Catena, wat me tijdens de El Cid wel aanstond, en op dinsdag vertrok ik meteen op eerstejaarskamp.’

Inmiddels is ze lid van A Catena, de a-capellagroep, en een cultuurclubje. Dat combineert ze met dagelijkse colleges van negen tot half zes. ‘Tegen het weekend, wanneer alles wat minder uitmaakt, word ik wat actiever.’

Oh nee! Dit wil ik niet leuk vinden

Isra Acherrat (Midden, 18)

Studie: Criminologie in Leiden

Uit: Noordwijk

‘Ik was er zó van overtuigd dat ik rechten wilde studeren dat ik na een proefcollege bij criminologie dacht: oh nee, deze studie wíl ik helemaal niet leuk vinden!’ vertelt Isra Acherrat op haar kamer in Noordwijk.

Tussen haar criminologiestudieboeken liggen thrillers van Dan Brown en Lars Keppler. ‘Rechten vond ik bij nader inzien toch te veel over, nou ja, rechten gaan. En psychologie te veel over psychologie en sociologie te veel over sociologie. Criminologie is een mooie combinatie van die drie.’

Uiteindelijk lijkt de forensische kant haar wel wat. ‘Die richt zich op daders en slachtoffers, mensen waarover iedereen wel wat te zeggen heeft, terwijl men maar weinig van hen weet.’

‘Sommige colleges maken de leerstof toegankelijker, andere maken het juist nog vager’, constateert ze na twee weken. Haar propedeuse wil ze evengoed binnen een jaar halen. ‘Een goed begin is het halve werk, maar zoals de Jeugd van Tegenwoordig zegt: een goed begin is maar de helft. Op de middelbare school kon je achteroverleunen als je een acht had gescoord, hier niet.’

Ze woont nog thuis, bij haar ouders en haar broer en zusje. ‘Mijn zusje is nog maar twaalf, dat is wel leuk. Op kamers gaan heeft vast ook voordelen, maar de noodzaak is niet zo hoog. Leiden is maar twaalf kilometer fietsen. Een latertje is ook geen probleem, want ik heb vrienden en familie in Leiden.’

Op haar kastdeur hangt een poster van moslimvrouwenorganisatie Al Nisa. Daarop hapt een dame met een Delfts blauwe hoofddoek naar een haring, met als onderschrift: Ik lust ze rauw.

‘Ik ben geboren en getogen Noordwijkse. Een studie in Marokko, waar mijn familie vandaan komt, heb ik nooit overwogen. Maar ik ga nog wel uitzoeken of ik een semester in het buitenland kan studeren. Praag, Londen, of waar dan ook. Zo’n kans zou ik wel grijpen.’

En toen kwam dat leenstelsel

Eva Oskam (Rechts, 18)

Studie: Leiden University College in Den Haag

Uit: Capelle aan den IJssel

‘Na de middelbare school was ik eigenlijk toe aan een gap year. De plannen waren nog niet heel concreet, het liefst wilde ik Spaans leren in Midden-Amerika. Maar toen kwam dus dat hele gebeuren met het sociaal leenstelsel’, vertelt Eva Oskam op haar kamer van 38 vierkante meter op de tiende verdieping van het gloednieuwe LUC-complex aan het Anna van Buerenplein in Den Haag.

‘Als het heel helder is, kan ik uit mijn raam Rotterdam zien liggen. Dus eigenlijk ben ik nog half thuis.’

Na een open dag van het University College in Utrecht was ze nog niet echt enthousiast. ‘Zo schools en Nederlands. Leiden heeft meer een Amerikaans systeem en er is bovendien een mooi aanbod van genderstudies. Als ik hier na de selectieprocedure niet was aangenomen, was ik alsnog op reis gegaan. Nu heb ik studiegenoten van 27 verschillende nationaliteiten.’

Uiteindelijk hoopt ze diplomaat te worden. In Leiden verwacht ze niet vaak te komen. ‘In de introductieweek van het LUC zijn we ook een dagje naar Leiden geweest. Dat was leuk, maar niet heel bijzonder. Misschien is het wel handig voor ons om te weten waar de UB en Plexus zitten, maar we wonen naast de KB en de meeste dingen kun je verder wel via internet regelen. Die verenigingen daar zijn sowieso niets voor mij. Misschien is dat leuk als je uit het buitenland komt, of uit een boerengat. Ik heb me wel aangesloten bij twee committees van de LUC-studievereniging, Fortuna. Met één daarvan gaan we taarten bakken voor Amnesty International. Sinds kort ben ik ook vrijwilliger voor Unicef. En eigenlijk moet ik ook nog een baantje.’

Ondanks al die bezigheden hoopt ze haar propedeuse in één jaar te halen. ‘Dat moet op het LUC wel. Anders word je eraf getrapt.’