Studentenleven
Column: Eurovinger
woensdag 22 mei 2013

Veel vragen schieten door mijn hoofd tijdens de puntenbekendmaking van het Songfestival. De belangrijkste: ‘Waarom kijk ik hier naar?’

Zal vast iets te maken met het huisfeest van de dag ervoor. Door de brakheid de puf niet meer hebben om te zappen en daarom maar als een lompe zak aardappelen op de bank hangen en kijken naar aspirerende zangeresjes die worden toegejuicht door uit de kast geschoten paradenichten.

‘Jan Smit is toch geen nicht?’ hoor ik u denken. De vraag stellen is hem beantwoorden.

Je zou trouwens denken dat er in zo’n setting ruimte zou zijn voor wat schunnige dubbelzinnigheden hier en daar. Geen Gordon- en Joling-niveau, maar een ondeugend woordgrapje tussendoor om iedereen even wakker te schudden. Het hele arsenaal bestond echter uit voorgeprogrammeerde robots en sprekende poppen. Niet eens een streaker, of een dronken Brit die de camera onderkotst.

Het meest spontane was nog dat de babyface ex-deelnemer, die zijn carrière ongetwijfeld kapot gesnoven heeft en het daarom als presentator mocht proberen, de presentatrice even gauw meegaf dat hij haar een MILF vond. Ingedommeld als ik was, schrok ik daar een beetje wakker van en had meteen medelijden met de geregisseerd spontane jongeman. Die werd ongetwijfeld even songfeestelijk gezuiverd. Heb hem daarna ook niet meer teruggezien.

Het moest een nationaal avondje worden, want ‘we’ deden na jaren eindelijk weer eens mee. Alsof we er drie weken geleden nog niet genoeg aan herinnerd waren dat bijna iedereen wel een geheime lade in zijn kledingkast heeft die volgestouwd is met oranje shirtjes, jurkjes, brillen en allerhande hoofddeksels. Jammer dat mijn ‘W-van-Willem’-tatoeage, gezet op een intieme plek, onbruikbaar was deze avond.

Gaat het tijdens zo’n avond juist niet om de verbroedering van Europa, of zoiets dergelijks? Geen betere manier om dat te doen dan door alle landen tegen elkaar te laten strijden in een door vriendjespolitiek gestuwde poppenkast. Het werd wel heerlijk duidelijk hoe de verhoudingen liggen in Europa, los van het voorspelbare nepotisme en burenliefde.

Nul punten voor Nederland van Griekenland, IJsland of Bulgarije, landen die we de afgelopen tijd, op verschillende manieren, toch een soort van gesponsord hebben. Geen tegenprestatie van deelnemers die op dit moment worden gezoogd aan de tiet die het EU-noodfonds heet, als Paul de Leeuw aan de borst van een studiogast. Toch raar, of juist niet?

Wel weer hilarisch dat een economisch kreupel en door crisis verscheurd Griekenland met het liedje ‘Alcohol is free’ op de proppen kwam. Als je dan toch een dikke middelvinger wil opsteken naar West- en Noord-Europa, doe het dan lekker opzichtig, over de top en met een bedenkelijk tintje. Volledig in Songfestivalstijl.

Robbert van der Linde