'Misschien is het in het water warmer', zegt Eva Schouten (19) hoopvol, terwijl ze met enige afschuw naar de donkere plas staart. Het is zeven graden, er staat een straffe wind en de golven op het Valkenburgse meer hebben witte kopjes. Een enkele hondenbezitter trekt zijn kraag nog wat verder op. Bij het hok van surfvereniging Plankenkoorts staat een tiental studenten van studievereniging Itiwana. Drie kwartier later staan de cultureel antropologen er nog steeds, maar nu met blauwe vingers van de kou. 'We wachten nog op de busgroep. Zij hebben de warme chocolademelk', vertelt Annemijn Bos (18).
In het najaar organiseert Itiwana traditiegetrouw een Nieuwjaarsduik, om het nieuwe studie- en bestuursjaar in te luiden. 'Dit jaar is het een Russische duik, want we zouden eigenlijk 25 oktober gaan. Dat is de dag van de Russische Oktoberrevolutie', vertelt Siddiq Raams (22). Als toekomstig revolutieleider heeft hij speciaal voor de gelegenheid een passend praatje voorbereid over een nieuw jaar, een nieuw regime en nieuwe, vooral frisse ideeën.
De harde wind drijft de studenten steeds dichter bij elkaar. Enkele meisjes steken hun handen in elkaars kontzakken en wrijven elkaar warm, terwijl de jongens de revolutie voorbereiden. Ruben Reus (21) vult het dopje van een thermoskan met koud water uit het meer en Raams verschijnt even later met een tijdelijke dictatorsnor.
Als de busgroep arriveert, maken de warme kleren plaats voor bikini's en gaat het ineens heel snel. In een optocht van handdoekjes, badjassen en bibberende ledematen vertrekken de studenten naar het zwemstrandje. Het personeel van restaurant de Tender kijkt de groep hoofdschuddend na.
Dankzij het zompige grasveld zitten de witte benen al snel onder de modder. 'Ik voel mijn voeten niet meer,' zegt Mieke Zaal (19). 'Die koude grassprietjes lijken wel naalden die in mijn voeten steken.' 'Pijn is een emotie, en emoties kun je uitschakelen', roept Michael Iyob, terwijl hij stoer in een grote plas stapt.
Bij het zwemstrandje gaan de studenten op een rijtje staan en worden de laatste badjassen uitgetrokken. Uit de meegebrachte boxen klinkt Russische kalinka-muziek. Gehuld in een priestergewaad zegent Reus de studenten door ze één voor één met een afwasborstel met water te besprenkelen, terwijl revolutieleider Raams ze toespreekt. 'Kameraden, wij... laat maar, het is te koud. Ik weet het niet meer. Het is revolutie! Rennen!' De studenten slaan een shotje Smirnoff Ice achterover, schreeuwen 'Itiwana!' en rennen het ijskoude water in. Nog geen vier seconden later staan ze weer bibberend op de kant.
'Kom, we gaan nog een keer', zegt Pepijn de Wit (22) enthousiast tegen Iyob. Deze kijkt even vertwijfeld naar het water, maar schudt dan resoluut zijn hoofd. De studenten doen nog snel een gehurkt kalinka-dansje om op te warmen en vertrekken dan weer naar omkleedhok, terwijl ze discussiëren over de gevoelstemperatuur.
'Ik weet eigenlijk niet wat ik dacht, toen ik het water raakte', bekent De Wit achteraf. Iyob: 'Er was denk ik totale kortsluiting in mijn hoofd.' 'Het wachten in de wind was eigenlijk kouder dan het water', zegt Aukje Postma (19), terwijl ze aan de warme chocolademelk nipt. De Nieuwjaarsduik in januari slaan ze over.