Laten we maar meteen bij de dikste beginnen: Beste Minervanen, toen ons gevraagd werd een kleine beoordeling te schrijven over uw almanak, werd ons expliciet de mogelijkheid geboden het woord te richten tot de leden van een dynamische almanakredactie. Waar andere almanakken zich laten kenmerken door veranderlijkheid, creativiteit en experimenten, houdt Minerva juist vast aan de waarden van weleer: degelijkheid gecombineerd met een platvloerse bende.
Het zit namelijk zo: dat thema van Minerva, Almaniak, komt nergens in terug, en behalve de interviews met historicus Maarten van Rossem en schrijver Mark Schalekamp hangt jullie almanak van schunnigheid aan elkaar. Toegegeven, stiekem moesten we wel gniffelen om sneue sekszinnetjes en filosofische hoogstandjes zoals ‘Ik bef gewoon met dezelfde mond als waar ik mijn tosti’s mee eet…’ en ‘Gast, wtf, dit vergiet lekt!’ Ook de mysterieuze glimmende zwarte Parental Advisory-pagina’s in het midden hebben ons nog een tijdje van ons werk gehouden. (Nee echt, wat is daarvan de bedoeling? Eraan likken? In de fik steken? En wat verbergen de aan elkaar geplakte pagina’s 81 tot en met 89?) Jullie verdienen wel een dikke plus voor de consequente gastbijdrages (lees: copy paste van hetzelfde stuk) aan verschillende andere almanakken, die wij in de eerste regels van dit juryrapport met liefde schaamteloos hebben gepersifleerd.
Tegen Quintus zeggen wij: heel jofel, die voelbare lettertjes, die glossy Instagramfoto’s en die onwijs met elkaar vloekende kleuren op elke volgende pagina. Wat een prachtige wansmaak! De wanorde aan stijlen deed ons nog het meest denken aan onze eerste basisschoolwerkstukken waarin we helemaal losgingen met Word-Art. Less is more, zouden we heel voorzichtig willen fluisteren. Echt leuk vonden we de paginanummering die, geheel in het thema Tijdbom, afloopt in minuten en seconden. Om te eindigen in een grote vúúrbal, jongûh, op de laatste pagina. Als jullie dan toch álles uit de kast trekken willen we er de volgende keer graag een geluidseffect bij.
Onder de onprettig langs onze vingers glibberende omslag van de Augustinus-almanak troffen we een mooi thema, Magisch, dat consequent in de sprankelende vormgeving werd doorgevoerd. Minpuntjes waren de baggerkwaliteit van de foto’s (we struikelden over de pixels) en de bizar kleine lettertjes in het smoelenboek (werden we kippig van). En waarom in hemelsnaam een telefoonlijst op volgorde van de cijfers uit het telefoonnummer? Dat een alfabetisch smoelenboek op voornaam handiger is, snappen we. Maar worden Augustijnen stiekem genummerd op de Club?
Hetzelfde curieuze nummerfenomeen kwamen we tegen in de SSR-almanak. Daar vonden we ook, behalve een uitstekend leesbaar doch foeilelijk smoelenboek, een aantal alleraardigste infographics. Daaruit blijkt dat 69,1 procent van de SSR-heren orgaandonor is en dat 19,7 procent van de vrouwen vegetarisch eet. De soberheid werd verder afgewisseld met quotes als ‘Niet alleen Baby Borns, maar ook gewone baby’s maken meer geluid als je er twee AA-batterijen in doet.’
We bladerden verder door de NSL-almanak, met de degelijke uitstraling van een parochieblaadje, maar tevens met bijzonder scherpe foto’s en infographics waaruit we leerden dat maar liefst 70 procent van de NSL-mannen single is. De almanak van M.O.C.C.A. had een fraaie art decokaft, waarachter de lange geschiedenis van het honderdjarige SSR-dispuut helemaal werd uitgelegd. We stelden verheugd vast dat De Blauwe Schuit een afbeelding van het Harry Potterpersonage Dobby geplaatst had bij fotoloze leden in het smoelenboek. En van het schuitkundig woordenboek staken we nog op wat ‘Hoog aan de wind’ betekent: ‘Resultaat van te strakke zeilbroek bij mannelijke zeilers’.
En dan nu – tromgeroffel! – de eervolle vermeldingen. De eerste is voor Asopos de Vliet. Het thema Gezichtsboek is secuur uitgewerkt. De vormgeving klopt helemaal: van de roze Apple-achtige peer op de zilveren kaft tot de Facebookstijl van de groepspagina’s. Extra likes van ons voor de gigantische lettergrootte in het smoelenboek. Zelfs als je dronken je roeiboot uit komt rollen kun je iedereen nog even bellen.
Ook een eervolle vermelding voor de almanak van de Juridische Faculteitsvereniging Grotius, met een stijlvolle en consequente vormgeving die ons terugvoert naar vervolgen tijden. Zelfs het smoelenboek bevat, heel jaren ’10 van de vorige eeuw, alleen postadressen en geen e-mailadressen en telefoonnummers. Net als het degelijke boekje een beetje saai en muf begint te worden, blijkt er een spectaculaire moord te zijn gepleegd, getuige de ‘bloedspetters’ op pagina 13. Minpunten, of nee, toch bonuspunten voor de weinig inspirerende zinnen die hoogleraar Henk Sneijders tot de studenten richt in zijn gastbijdrage: ‘Wie volgens het boekje handelt, gaat niet buiten zijn boekje. Over hem hoeft dus geen boekje opengedaan te worden.’ We hoeven het thema in elk geval niet meer te verduidelijken. De pop-up achterin verdient ook bonuspunten, hoewel hij wel een beetje van het niveau Dribbel was. De volgende keer zien we graag een imposant 3-D-bouwwerk in het midden pop-uppen.
Nog een eervolle vermelding voor de almanak van het NNP, de studievereniging van Nederlands. In de almanakken van Minerva en Quintus is duidelijk veel geld gestoken. In de almanak van het NNP juist veel liefde. We begonnen bijna vertederd te kirren bij de frisse lay-out en de schattige zelfgemaakte manga-tekening op de voorkant. In het rechtstreeks uit Microsoft Word gekopieerde smoelenboek stonden tot onze verwondering alleen de geboorteplaatsen van de leden vermeld. Maar bonuspunten voor de creativiteit en de afwezigheid van spelfouten.
Een extreem eervolle vermelding voor de almanak die het fust bier nèt niet gewonnen heeft: Pixel Perfect van De Leidsche Flesch. De Leidse wiskundigen, informatici, natuurkundigen en sterrenkundigen kennen hun games. Van de geniale commissiefoto waarop iedereen als een personage uit Supermario Bros. verkleed is, tot de gamefähige opmaak: geweldig. Elk deel van de almanak heeft een ander thema. We tellen Donkey Kong, Pacman, Zelda en Kingdom Hearts. De spoedcursus ‘bèta-materie voor alfa’s’, geschreven door Leidse wiskundige Walter Kosters, leest als een trein. De problematiek van niet-deterministisch-polynomialen uitleggen aan de hand van Tetris = sowieso winnen. En: we hebben ze geteld: geen enkele foto is pixelated. Waarvoor hulde. Al was het misschien in het kader van het thema ook wel weer extra lollig geweest. Als we twee fusten bier te vergeven hadden, zouden we het wel weten. Voor nu: bonuspunten. Véél bonuspunten.
En dan nu de winnaar
Er is maar één almanak waarin werkelijk alles goed gedaan is: de lustrumalmanak Apocalyps! van Catena. Van de Hasselhofproloog (met smaakvolle foto van een hamburgerverorberende almanakvoorzitter met ontbloot bovenlijf, op de grond) tot de uitleg over de Apocalyps in verschillende religies. Van het interview met de 78-jarige buurvrouw en oercateniaan Anneke tot de net iets aardigere gastbijdrage van Minerva dan in alle andere almanakken. Van foto’s met bikinidames langs de Leidse grachten tot de blote basten van vrolijke metalheads. Ook leuk, behalve álles, is het uitvouwbare bordspel. Het plezier spat van de pagina’s. Als je ervoor kunt zorgen dat je een almanak in één ruk uit wil lezen, vinden wij dat puik werk.
DE TOP 5
1. Catena
2. De Leidsche Flesch
3. NNP
4. Grotius
5. Asopos de Vliet