Of je echt oud wordt, hangt af van je levensstijl en van het toeval, maar ook van je genen. Zonder de juiste oud-word-genen word je geen honderd, al doe je nog zo je best. Bij het wormpje C. elegans is zelfs vrij nauwkeurig bekend welke genen belangrijk zijn om ze oud te krijgen: door aan de juiste genen te priegelen kunnen onderzoekers een worm maken die tien keer zo lang leeft als normaal.
Veel van de genen die bij C. elegans de levensduur verlengen, komen ook voor bij mensen. Niet iedereen heeft precies dezelfde genvariant; bij sommige mensen zitten net één of een paar dna-lettertjes anders. Een zo’n afwijkende letter heet een SNP (single nucleotide polymorfism, spreek uit als snip).
In het American Journal of Medical Genetics staat een grote internationale studie, waaraan ook de Leidse psycholoog Philip Spinhoven meewerkte. De onderzoekers zochten naar SNP’s in een zestal van die vermoedelijke ouderdomsgenen, en keken of er een verband was met persoonlijkheidstrekken. Er was bijvoorbeeld al bekend dat de kinderen van honderdjarigen gemiddeld aardiger en minder neurotisch zijn, dus de vraag of die eigenschappen iets met ouderdomsgenen te maken hebben lag voor de hand.
In totaal vonden de onderzoekers één verbandje in een groep van meer dan 17 duizend mensen, en het was niet eens heel sterk. Maar toch: mensen met een bepaalde mutatie in het gen SYNJ2 dat bij wormpjes betrokken is bij levensduur, scoren ook iets minder goed op testjes om hun aardigheid te bepalen.