Studentenleven
'Soms horen we wel gekreun'
Huis: KraaierstraatGrootte: 10 m2Inclusief: fusie, keuken, badkamer en dakterrasPrijs: € 280 per maandSinds: 2009
Bart Braun
woensdag 1 februari 2012
© Taco van der Eb

Hoe ben je hier terecht gekomen? ‘Via Kamernet. Dit is een huis voor mensen die net als ik aan het afstuderen zijn. Ik woonde eerst aan de Rijn- en Schiekade, met allemaal Augustijnen en Quinten. Heel gezellig, maar op een gegeven moment was ik het beu. 'Aan het einde van je studententijd ben je er klaar mee als jij ’s morgens aan je scriptie wil werken, maar je huisgenoten je om vijf uur ’s nachts wakker komen maken.’

Wat zeggen mensen als ze hier binnenkomen? ‘Heel veel mensen vinden dat mijn kamer heel duidelijk mijn identiteit uitstraalt; hij zegt veel over mij. 'Jongens vragen vaak of mijn interieur van Unicef afkomstig is. Eentje vroeg uit welk pannenkoekenhuis de gordijnen kwamen.’

Je huis zit ingeklemd tussen een viswinkel en een bordeel. Van welke heb je de meeste overlast?

‘Het bordeel. Ik zit hier aan de achterkant, dus veel last van de vislucht heb ik niet. Mijn huisgenoten hebben vooral last van de muziek. 'Afgelopen zomer stonden zowel hier als bij de buren de ramen open, toen hoorden we gekreun. Dat was wel genânt. Maar als ’s nachts thuiskom, staat er daar een enorme uitsmijter voor de deur, dan voel ik me wel veiliger.’

Heb je wel eens aanspraak van de klanten? ‘Mijn huisgenote is wel eens aangesproken; of de meisjes binnen knap waren. En heel traditioneel: de stationwagons met kinderzitjes die voor de deur staan.

'Een keer zaten we buiten, en we keken blijkbaar wat afkeurend naar zo’n man. Hij gooide verontschuldigend zijn handen in de lucht en riep “Personeelsuitje – ik kan er niets aan doen.”’

Heeft het ook voordelen om hier te wonen? ‘Ik ben er erg blij mee. Het grote dakterras is ideaal voor zonnen, studeren en barbecuen. Het is een leuk oud huisje in de binnenstad, met alle winkels en supermarkten op loopafstand. Idealer kan het gewoon niet.’

En de brakste avond? ‘Ik ben aan het afstuderen, dus ik ben niet meer zo vaak brak. Met wat andere “oude” mensen gaan we op vrijdagen naar de MaPo (Café In de oude Marenpoort, red.), en de daarop volgende zaterdagen zijn behoorlijk brak.

'Mijn huisgenoten kijken dan in stomme verbazing naar wat ik allemaal naar binnen werk