“… daarom had ik graag een andere boodschap willen meegeven op deze kerstbijeenkomst. Ook wij zijn niet onkwetsbaar voor de crisis, ook bij ons pakken donkere wolken zich samen boven ons bedrijf. Voor velen van jullie zal dit niet de eerste reorganisatie zijn, maar als de omstandigheden niet snel veranderen zal het voor de meeste van jullie wel eens de laatste kunnen zijn binnen onze hechte familie. Desondanks wil ik jullie een zeer gelukkig Kerstfeest wensen en hoop ik iedereen weer in goede gezondheid te begroeten in het nieuwe jaar…
Oh shit. Mijn afdeling dicht. Ik zit er dus ook bij. Kut. Wat moet ik nu? Waar moet ik heen? Ik ben bijna veertig en heb nooit een vak geleerd. Shit. En wat een kutkerstpakket. Wat moet ik met kersen op siroop? Wat moet ik hier nou weer mee?
“…Klaas, had je dit verwacht? Jezus, wat moet ik doen? Ik kan toch niet zomaar op kerstavond thuiskomen en zeggen dat ik in mei eruit geknikkerd wordt, na 36 jaar! Ik ben iemand in dit bedrijf! Ik heb het hier naar mijn zin. Straks moet ik echt aan het werk. Kut!!!”
Jij hebt makkelijk lullen, samen met je andere kneuzen van de OR . Godverdomme 36 jaar uit het raam gestaard en met je pik gespeeld en nu ineens spijt. Mag dan voorzitter zijn van de OR maar nu heb je ineens geen vrienden meer. En wat dan nog, je blijft toch. Lekker kiezen voor LIFO, akkoordje met kneuzige vakbond van je zodat je lekker kunt blijven zitten. Ach, wat, eerst naar huis, ik ben het zat. Op Kerstavond, godver. Welke debiel heeft dit verzonnen?
“…is er wat, lekker ding? Laat je werk toch even, het is Kerst. Oké, vanavond iets uit de vriezer, maar voor vanavond en morgen heb ik alles in huis. Eet smakelijk, trouwens. De volgende keer mag je rustig wat minder gangen doen. Oh, doe jij even de wijn, staat op tafel. Ik ben de hele dag bezig geweest. Ik heb geen crisis gezien. Frotten mensen dat werkelijk allemaal in hun gezicht? Het lijkt wel of de Albert Heijn Obese sponsort of zo. En de helft van je familie is toch alleen maar uit op die dozen wijn. Je schoonzus mag natuurlijk niets eten want met kind. Smaakt het? Ik heb extra snoep voor je neefjes. Weet je zeker dat je ze geen advocaat met slagroom wil geven of stop je de Ritalin in de Bosfruit? Ik vind het eigenlijk best wel lekker dat je je familie hier uitgenodigd hebt en dat we niet weer naar Zuidlaren hoeven. Morgen al het gezeur, overmorgen lekker met z’n twee en een fles bubbels als ontbijt. Ik ben benieuwd wat ze van de boom vinden. Dat is lang geleden. Zal ik de kerstpakketten maar traditioneel aan de straat zetten of heb je zin in kaasbolletjes? Oh, de overburen hebben ons en de hele straat uitgenodigd voor die vieze worstenbroodjes vanavond. Wij zijn druk, toch? Gelukkig gaan we naar de mis. Oh, dat zal mijn moeder wezen. Ik neem ‘m wel…”
Hallo wijn, vriend. Drowsiness numbs my pains was het toch? Van? Jezus, dat is al meer dan twintig jaar geleden. Ik ben oud. Dag meissie. Natuurlijk mag je op schoot. Natuurlijk wil ik die staart in mijn gezicht. Ja, lekker draaien, fijn die nagels. Ja, lekker liggen, nee toch niet. Nog eens draaien. Ja, baasje is lief. Oh, voer. Dag meissie. Toen we je uit het asiel haalden was je een stuk liever, vroeger.
“… en daarom hebben we jonge mensen nodig die out of the box denken. Wij hebben het een paar eeuwen kunnen rooien, maar in de huidige markt is dat niet meer genoeg. We moeten mee, snel schakelen als dat ware, content leveren. We hebben gezien wat je kunt en willen daar graag nog langer gebruik van maken. Het product verkoopt zichzelf niet meer, onze cost price is te hoog, onze output te laag. Nog geen deuk in een pakje boter waard, zeg maar. Klaas, help ons en wij helpen jou. Je wordt toegevoegd aan je manager en doe, eh, hoe was het ook alweer? Ja, synergie, samen. Flexibel. We verwachten veel van je...”
“… een kleine winst dit jaar. Dat hadden we niet gebudgetteerd, maar omdat we vooral de laatste maanden meer gedaan hebben met minder mensen komen we toch in de plus. Vooral de productie heeft het goed gedaan. We konden de Argentijnse order eerder uitleveren zodat er ruimte was voor twee kleine extra orders. Voor volgend jaar is de verwachting dat deze stijgende trend zich voort zal zetten. Sales is druk bezig de extra capaciteit te vullen. De berichten die ik van onze sales managers krijg zijn positief, ik ruik kansen. Volgend jaar gaan we ook verder met de professionalisering van ons bedrijf. De efficiencyslag die we gedaan hebben binnen de productie willen we ook op andere afdelingen. Het MT en de stuurgroep zijn daar inmiddels mee begonnen. De toekomst ziet er eigenlijk wel rooskleurig uit...”
Oh, shit. Ja, sorry. Ik ben je wijn vergeten. Ja, ik hou wel van je. Even in gedachten, sorry. Alsjeblieft. Ja, ik kom je zo helpen met de St Honoré. Nee, die bouwt zichzelf niet. Ja, ik weet dat je ouders zo voor de deur staan. Wat is er mis met dit shirt? Vanmorgen schoon aangetrokken. Die blauwe. Oh. Die moet nog gestreken worden. Maar waarom eigenlijk? Ik ga toch niet mee naar de mis. Ja, ik zal zorgen dat de croissants in de oven liggen. Ja, ik dek de tafel. Nee, dat is zo gebeurd. Ik pak het de strijkplank wel even. Na het achtuurjournaal. Even zien wat de waan is van vandaag.
“… dat je goed functioneert. Het MT is zeer tevreden over je en wat je gedaan hebt. Je hebt veel exposure gecreëerd door wat jullie gedaan hebben. Ik ben met je eens dat we opnieuw naar je functie moeten kijken. Je hebt gelijk als je zegt dat je nu veel meer doet dan je moet doen en meer verantwoordelijkheid hebt dan twee jaar geleden dus daar moeten we mee aan de slag. Ik kan je niets beloven natuurlijk. We weten nog niets over de grote Amerikaanse orders, of we die krijgen of niet. Zodra we dat weten dan krijg ik meer armslag en kan ik meer voor je doen. Als die Amerikanen komen, dan is er weer financiële ruimte. Dan kan ik ook onderhandelen over het budget van de afdeling en het personeelsplaatje. Ik heb je dan sowieso hard nodig omdat we extra mensen nodig hebben en die moeten natuurlijk ingewerkt worden. Maar heb geduld tot mei, dan weet ik meer. Dan kan ik dit tackelen. Ik zou kunnen proberen je op een andere manier tegemoet te komen. Ik heb gekeken naar de mogelijkheid je een bonus te geven, maar ja, liquiditeit hè. Komt goed, wordt vervolgd. Wacht tot mei… ”
“…Sorry, daar ben ik nog niet aan toegekomen. Ja, ik weet dat het nu augustus is. Ja, ik ben er mee bezig. Zwart op wit, ja dat weet ik. Klaas, we hebben ditzelfde gesprek nu al vaak gehad maar ik ben nog steeds met handen en voeten gebonden. Ik kreeg zelfs geen nieuwe laptop voor mijzelf los. We hebben de grote order, ja, maar de middellange termijn is onzeker. We moeten niet alleen investeren in mensen, ook in machines. Liquiditeit is niet je van het, dat weet je. Ja, natuurlijk ga ik met het MT praten. Ik hoor wat je zegt als je zegt dat het vervelend is, maar door die zure appel moet je even heenkijken. Ik ben er mee bezig, echt. Ondertussen heb ik wel een andere klus voor je, prio één! Zet alles opzij voor deze…”
Oh nee, half tien. Achtuurjournaal is toch net begonnen? Oh, man. In slaap gevallen. Nog anderhalf uur dan zijn de schoonpaapjes uit de mis. Eerst een douche, schoon shirt, en zo hé, kattenbak verschonen. Kun je dat niet gewoon buiten doen?! Tering, wat een lucht. Hoe kan jij met je vijf kilo nu harder stinken dan ik. Nee hoor, blijf maar zelfgenoegzaam zitten, ik ruim het wel op. Hallo schatje, St Honoré al af? Ja, ik ga zo m’n shirt strijken. Je rokje ook? Je rokje met honderdduizend plooien? Oké. Is die niet wat te kort voor de mis? Oh, nee. Katholieken. Au! Die was hard en gemeen. Waar blijven je ouders eigenlijk? Oh, file. Je ziet ze in de kerk. Dat is mooi, dan is die putlucht ook weg. Wat heb je haar gegeven? Wat zeg je? Je gaat nu al, ongestreken? Je gaat gewoon zo. En ik dan, kan ik dan niet gewoon… Mijn blauwe shirt. Oké, ik zal mijn best doen. Kus? Oh, nee, lippenstift. Straks wel. Ik zie je straks. Ja ciao, ik hou ook van jou. Doe ik nog een wijntje. Laters!
“…Heb je het al gehoord, Martin heeft de functie gekregen, die krullenbol van Kwaliteit. Was die functie eigenlijk niet voor jouw bedoeld? Zo, das balen. P&O had het je nog niet verteld? Grote oeps. Dan hoor je het dus nu van mij. Kut man. Ik hoorde ook dat hij er een auto bij krijgt, een Audi. Hoort bij de functie. Moet je nagaan, een half jaar bij het bedrijf en nu al de kroonprins. Het schijnt dat hij zichzelf heel goed verkocht heeft. Maar waarom ben jij het dan niet geworden? Ik dacht altijd dat jij zo goed lag bij het MT. Blijkbaar niet goed genoeg. Maar die jonge garde blijft toch niet lang. Zodra hij is uitgekeken hier en ziet dat het nog heel lang gaat duren voordat er een plek in het MT vrijkomt dan gaat ‘tie vanzelf weer weg. Die jonge honden zijn niet zoals wij. 10, 20 Jaar bij de baas, of langer. En als Martin gaat komt er vanzelf weer een nieuw kroonprinsje. En wat ga jij nu doen? Ach, je zit daar prima. Je kan doen en laten wat je wil. Lekker rustig aan en zo. Hé, ik zit net te denken, jij gaat nu natuurlijk direct rapporteren aan Martin. Leuk. Doe jij het werk, steekt hij de veren in zijn kont. Clever bastard. Martin dan…”
“… Het spijt het MT dan ook dat we geen plek meer voor je hebben. Gezien de crisis zijn we wel genoodzaakt om deze stap te nemen. Onze overhead is veel te groot, we hebben de toekomst iets te rooskleurig ingeschat. We moeten snijden. Jouw afdeling is niet de enige afdeling die verdwijnt. De ondersteunende diensten worden samengevoegd dus we zitten met te veel mensen. Een aantal van jullie zal blijven, maar helaas zit jij daar niet bij. Je bent te duur, te weinig flexibel en wij hebben behoefte aan jongere mensen. Jonge mensen die niet vastgeroest zitten in hun werk, maar een helikopterview hebben. Dingen in z’n geheel zien. Generalisten. Het spijt me. Het probleem is wel dat de reorganisatiepot niet heel erg vol zit. We hebben gewoon geen geld. De aanvulling op je WW is niet naar het aantal dienstjaren. Max één jaar. Meer zit er niet in. Je kunt daar de vakbond over lastigvallen, die zijn tenslotte akkoord. En je begrijpt natuurlijk dat je nu direct moet vertrekken. Ik kan niet het risico lopen dat je gaat kutten, of zo. Je hebt een half uur om je spullen te pakken, daarna brengt security je naar buiten. En face it, dit is beter voor ons ons allebei. Sinds ik de baan heb die jij wou hebben botert het echt niet tussen ons. Mocht je vragen hebben dan kun je HRM bellen. Het ga je goed...”
Au! Godskleretering. Ah, fuck. Shirt naar de klote. Let dan goddomme op! Lul. Oké, dat wordt een ander shirt. Eerst de kraan. Jezus, wat is dat kreng heet. Oh, eh, dag schatje. Nu al terug. Sorry, ongelukje. Ja, British Indigo houdt niet zo van heet. Zonde, ach. Ik ben toch te oud voor dit soort designs. Kus? Kus zonder lippenstift. Ja, een gelukkige Kerst. Nee, niet zalig. Rabiaat atheïst, weet je nog? Jij natuurlijk ook, schoonmoeders. En jij ook, Karel. Wijntje iemand. Jij rood, jij ook, jij alcoholvrij wit. Eten is zo klaar. Sorry, ontbijt is zo klaar. Proost! Leuk jullie weer te zien. Hoe was de mis? Oké. Hoe het gaat op mijn werk? Tja. Lieverd, weet je nog dat we het hadden over studeren? Ik ga mij inschrijven voor Engels in Leiden.
“… Well spotted, Klaas. Caxton does use a variable spelling for without. If you read the text, you’ll find that he uses without as we know it. But also withoute, wythout, and wythoute. This is no coincidence. If you look at the right margin of the page, you see that it’s straight. In Caxton’s time, printers did not use variable spacing to make straight margins on the right side of the page. Ja, uitvullen in Dutch. Caxton just made some words longer to ensure a straight margin… ”