Studentenleven
De club: ?Afhaalstamppot werd ijs?
Harmke Berghuis
woensdag 12 oktober 2011
© Door Taco van der Eb

Lia (24): ‘We hebben elkaar op ons zestiende leren kennen. Met een groepje mensen gingen we stappen in Katwijk, waar we vandaan komen. Wij hadden zo’n lol dat we een week later met z’n tweeën weer gingen.’

Elles (24): ‘We praatten ook altijd over ideeën, over wat beter kan.’

Lia: ‘We vonden het jammer dat er helemaal geen Hollandse kost af te halen is. Een stamppot-take away was ons oorspronkelijke idee.’

Elles: ‘Maar een keuken was een te grote investering en ingewikkeld met de Warenwet. De verkoopcijfers voor ijs waren positief. Bovendien vonden we het strandconcept heel erg leuk. We hebben zelf ook altijd op het strand gewerkt.’

Lia: ‘1 Juli zijn we officieel gestart. Dat eerste weekend was het echt ijsjesweer. We hadden het heel erg druk. Iedereen was enthousiast.’

Elles: ‘Mensen vragen zelfs of we een keten zijn.’

Lia: ‘We hebben nu al veel vaste klanten. Studenten uit de buurt, maar ook gezinnen. Eén vrouw heeft zelfs koffiekopjes voor ons meegenomen van haar vakantie in Frankrijk.’

Elles: ‘Omdat mensen met slechte dagen minder ijs eten, willen we namelijk een koffiehoek inrichten, met allemaal ouderwetse kopjes en schoteltjes - alsof je bij oma op de koffie bent. Van de koffiejuffrouwen uit de kantine bij het Matthias de Vrieshof hebben we ook kopjes gekregen. De meubels zijn gemaakt door familie of afkomstig uit kringloopwinkels.’

Lia: ‘Bij de koffie krijg je een mini-ijsje. We gaan ook ijscoupes, ijstapas en ijscocktails serveren. Allemaal biologisch. We zijn een keer bij een ijsboerderij geweest waar de kalfjes gelijk bij de moeder werden weggehaald en de koeien alleen maar op stal stonden. Daar wil ik echt niet aan meewerken.’

Elles: ‘Binnen een jaar willen we het ijs ook zelf maken.’

Lia: ‘We zien elkaar nu iedere dag. Dat gaat best goed.’

Elles: ‘We zijn een soort zusjes geworden. We gaan ons eigen gangetje, kletsen, relaxen. ’s Avonds eten we samen.’

Lia: ‘We hebben wel pittige discussies bij beslissingen. We zijn erg veeleisend.’

Elles: ‘Dat is soms wel heftig, maar het duurt altijd maar eventjes. We spreken het uit en het is klaar. We zijn goede vriendinnen. We weten veel van elkaar. Dat kan ook heel grappig zijn.’

Elles: ‘De combinatie met de studie is wel moeilijk. Als ik weet dat Lia bezig is, heb ik een schuldgevoel omdat ik zit te studeren. Veel doe ik dan liever ’s avonds, na het werk.’

Lia: ‘We krijgen ook hulp van onze ouders en vrienden. ’s Avonds eten we vaak iets wat onze moeders hebben gebracht. Zij zijn een beetje de ijsmama’s.’

Lia: ‘Het lijkt misschien een slechte zomer om te starten, maar met mooie dagen loopt het hier storm. Als we nu al quitte spelen, dan kan het alleen maar beter worden.’