Hoe kom je aan deze kamer?
‘Toen ik over deze kamer op Kamernet las, dacht ik: wat is dit voor sekte? Convivium betekent tafelgezelschap. Ons huis is in het bezit van Stichting Ruimzicht, een christelijke organisatie die woningen goedkoop aanbiedt aan studenten met een christelijke inslag. Het is oorspronkelijk ontstaan uit een internaat voor theologen. De eerste vestigingen van de stichting zaten in Doorn en Doetinchem, in combinatie met Leiden heeft dat tot de naam Doedoleith geleid. Het doel van de stichting is om ons wekelijks te laten samenkomen. Daarbij is er ruimte voor discussie en respect voor het geloof. Het komt over alsof het allemaal heel strak geregeld is in huis, maar eigenlijk is het heel gezellig.’
Wat doen jullie dan?
‘Iedere dinsdagavond hebben we ZIMO, een zinnig momentje. Telkens bereidt een andere huisgenoot dit voor. Het kan variëren van een theologische discussie tot Capture the flag hier op het grasveld aan de overkant van de singel. Op een gegeven moment hadden we de hele maand achter elkaar theologische discussies op dinsdag, dat werd wel veel. We willen elkaar ook persoonlijk beter leren kennen. Het hoeft dan niet altijd over het geloof te gaan.’
Jullie zijn allemaal christelijk?
‘Eén jongen is atheïst. Hij heeft wel een alfa-cursus gedaan, dat is een soort beginnerscursus over het christendom. Hij hoeft niet te gaan geloven, maar we willen wel mensen in huis die in het geloof geïnteresseerd zijn. Als er een persoon deelneemt die er niks mee heeft, dan blijft de discussie op een ander niveau. Dat is niet het doel van het huis. Je wilt ergens heen groeien.’
Waarom ben je hier komen wonen?
‘Ik wilde een actief huisleven, maar ik ben ook christelijk opgevoed. Als je in een studentenstad woont, moet je je vaak verantwoorden voor je geloof tegenover niet-gelovigen. Er zijn zat niet-christenen die je kunnen vertellen hoe het volgens hen wel zit. Dan is het fijn dat je een huis hebt dat er hetzelfde over denkt als jij.’
Hebben jullie huisactiviteiten?
‘Wat huisleven betreft verschillen we niet veel van andere studentenhuizen. We staan bekend als roemrucht huis. We zijn weliswaar christelijk, maar schuwen feestjes niet.
We sturen altijd een brief naar de buurtbewoners. Eén keer hebben we dat niet gedaan. Net toen we een huisgenoot de singel in wilden gooien stond er ineens een politieman met een zaklamp achter ons. We hebben toen een gele kaart gekregen. Dat betekent: een half jaar geen feestjes.
‘Met de buren kunnen we het trouwens wel goed vinden. Ze kennen ons allemaal. Mensen die niet uit de buurt komen, wandelen hier ook vaak langs. Je ziet ze denken: wat een mooi huis. Vervolgens kijken ze naar de troep in de tuin, dan zie je ze misprijzend hun hoofd schudden.’