Het stadje Leiden kent een tweedeling. Aan de ene kant zijn daar de universitair medewerkers en de studenten. Aan de andere kant de lokale bewoners, die meestal met gebogen hoofd dicht langs de gevels schuifelen. Het ene volksdeel laat zich dus danig door het andere intimideren: voor de oude lakenwerkers is de bloeitijd al eeuwen voorbij.
Maar één weekend per jaar is dat anders. Dan nemen de natives de stad over. Ze vullen de straten, ook die rondom onze ivoren toren, en ze weten: het hele jaar door mogen de universitaire lui doen wat ze willen - maar dit weekend is de stad van hen. De kermis, het zuipfestijn, de haring, de hutspot, ze kondigen zich al dagen van tevoren aan als ontnuchterende prikkelingen van ieder wetenschappelijk dédain.
Als gastonderzoeker die nog niet zo heel lang verbonden is aan de Leidse academie, voelde het afgelopen weekend voor mij als vuurdoop. Mijn eerste Leidens Ontzet. Kierkegaard liet ik thuis, maar niettemin ging ik met ‘angst en beven’ richting de Waag.
Het viel me direct op dat ik - ook al was het avond - de enige was die zich zonder zonnebril op straat waagde. Bij het station meende ik nog net de decaan van de Faculty of Science te herkennen, die met een krant voor zijn gezicht de stoptrein naar Bodegraven in vluchtte. Nou ja: van hem had ik toch weinig te verwachten vanavond.
Voorbij de Breestraat ga ik op in het feestgedruis. Hoe de euforie die zich om mij heen vormt te beschrijven? Gerecyclede suikerspin, shoarma, bier en baco stijgen op uit de straatstenen. En: er is een optreden van de lokale grootheid Barry Badpak.
Badpak geldt terecht als ‘de laatste der groten van de Leidse muziekscene’. Zijn werken laten zich aanduiden met steekwoorden als ‘direct’, ‘soul’, ‘recht-voor-zijn-raap’, en ‘street credibility’. In eerdere werken, zoals ‘Waar ga je heen / met je kamelenteen’, wist Badpak de lokale jeugd al aan zich te binden door een nietsontziende beat te combineren met aansprekende teksten die het dagelijks leven op straat in woorden wisten te vangen.
Dit icoon van contemporaine cross-over schittert ook nu, waar ik bij sta, op het podium en weet met zijn nieuwe single getiteld ‘Leiduh’ de menigte stil te krijgen. En terwijl mijn blik zich richting de nachtelijke hemel wendt, voel ik om mij heen iets groots gebeuren: hier wordt de tweedeling geslecht; de kloof overbrugd. Badpak doet het, de stad weer verenigen, zoals u, academische lezer, nu ongetwijfeld ook swingend en shuffelend staat te lezen.
Reageren op D.M. Sanders? Tips of suggesties? Mail hem op d.m.sanders@mail.com